11. Hukuk Dairesi 2014/17176 E. , 2015/2836 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada ... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02/07/2014 tarih ve 2014/46-2014/168 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili müvekkilinin "..., ..., ..., ..." ibareli 24, 25 sınıftaki ürünleri kapsayan tanınmış seri markaların sahibi olduğunu, davalı ..."ın "..." ibareli marka başvurusuna itirazlarının YİDK"ca haksız yere reddedildiğini, oysa davalı şirkete ait başvurunun müvekkiline ait "..." ibareli markaya ayırt edilemeyecek kadar benzediğini ve iltibasa sebebiyet verebileceğini ileri sürerek usul ve yasaya aykırı olan TPE YİDK kararının iptaline, davalının markasının tescil edilmesi halinde hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili ve davalı ..., markaların aynı veya benzer olmadığını, YİDK kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacının markası ile davalının markası arasında görsel, işitsel ve kavramsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede benzerlik bulunmadığı, "..." ibaresinin erkekler/adamlar anlamına gelen ve Türkçe"de sıklıkla kullanılan bir ibare olduğu, 25. sınıf emtialar bakımından "..." son eki barından birçok markanın bulunduğu, davalı başvurusunda "..." ibaresine özel vurgu yapıldığı, bu ibarenin çıkartıldığında kalan "Sav" ibaresinin davacı markalarıyla bir benzerliğinin kalmadığı, bu itibarla YİDK kararının hukuka uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
