Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı işçi, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süre ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı işveren davacının iş sözleşmesinin geçerli sebeple ve feshin son çare olma ilkesine uygun olarak feshedildiğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece davacının iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan feshedildiği, işe iade şartlarının gerçekleştiği gerekçesiyle feshin geçersizliğine ve davacı işçinin işe iadesine, işe başlatma tazminatı ile çalıştırılmadığı süre için en çok dört aylık ücret ve diğer haklarının belirlenmesine karar verilmiştir.
Hüküm, kanuni süresi içinde, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
Davalının asıl işinin bankacılık faaliyeti olduğu, güvenlik hizmetinin yardımcı iş niteliğinde olduğu, güvenlik hizmetinin dışarıdan ihale yoluyla alınması yönündeki işletmesel karar uyarınca işgücü fazlalığının ortaya çıktığı, nitekim davalı tarafından sunulan belgeler, yine davalı tarafından sunulan emsal bilirkişi raporları değerlendirildiğinde işletmesel kararın tutarlı olarak uygulandığı, davacının yaptığı iş ve eğitim durumu dikkate alındığında değerlendirilebileceği başka bir kadronun olmadığı, güvenlik görevlisi olarak çalışan işçilerin iş sözleşmelerinin işletmesel karar sebebiyle feshedildiği, feshe son çare olarak başvurulduğu görülmektedir. Nitekim Yargıtay tarafından aynı nitelikteki davalarda feshin geçerli sebebe dayalı olduğu ve son çare olarak başvurulduğu kabul edilmiştir (Yargıtay 22. Hukuk Dairesi, 2014/32534-34739 sayılı karar, aynı şekilde Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, 2014/31641-36121 sayılı karar ile aynı Daire, 2014/28016-36110 sayılı karar). Bu itibarla davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Belirtilen sebeplerle, 4857 sayılı Kanun’ un 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM: Yukarıda belirtilen sebeplerle;
1-Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-Davanın REDDİNE,
3-Karar tarihi itibariyle alınması gerekli olan 29,20 TL karar ve ilam harcından, peşin alınan 27,70 TL harcın mahsubu ile bakiye 01,50 TL karar ve ilam harcının davacıdan tahsili ile hazineye irad kaydına,
4-Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 150,00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5-Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.800,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya ödenmesine,
6-Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine kesin olarak 28.01.2016 tarihinde oybirliği ile karar verdildi.