MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ELATMANIN ÖNLENMESİ

Taraflar arasında görülen elatmanın önlenmesi davası sonunda, yerel mahkemece davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karar davalı vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla, dosya incelendi, Tetkik Hakimi ..."nin raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

-KARAR-

Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Davacı, kayden paydaş olduğu 875, 877, 913 ve 956 parsel sayılı taşınmazların tüm paydaşların katılımı olmaksızın davalılara kiralandığını ve halen davalılar tarafından kullanıldığını ileri sürerek elatmanın önlenmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 6.5.1955 tarih, 12/18 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında öngörüldüğü üzere davalıların pay ve paydaş çoğunluğu bulunmayan kira sözleşmesine istinaden taşınmazları kullandıkları gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, davacının çekişme konusu 875, 877, 913 ve 956 parsel sayılı taşınmazlarda 5/768 oranında paydaş olduğu, davalıların çekişme konusu taşınmazları dava dışı bir kısım paydaşlardan pay ve paydaş çoğunluğu olmadan kiraladıkları, dava dilekçesi ile 3.kişi konumunda olan davalıların çekişme konusu taşınmazların tamamına yönelik elatmalarının önlenmesine karar verilmesinin istenildiği, taşınmazların keşfen belirlenen toplam değerinin 1.598.949,00 TL olduğu anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere, Türk Medeni Kanununun 693/son maddesi gereğince paydaşlardan ve Türk Medeni Kanununun 702/4.maddesi uyarınca elbirliği halinde mülkiyette mirasçılardan herbirinin topluluğa giren hakların korunmasını isteyebilmesi ve taşınmaza yönelik haksız müdahalelere karşı tek başına el atmanın önlenmesi davası açabilmesi mümkündür.
Hemen belirtilmelidir ki; iddianın içeriği ve ileri sürülüş biçiminden, davanın taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün bulunduğu; böyle bir davada, 6100 sayılı HMK"nın 120 (1086 sayılı HUMK"un 413.) ve 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 16. maddeleri uyarınca dava değerinin ve buna göre alınacak harcın, el atılan yerin değeri olacağı kuşkusuzdur (4.3.1953 tarihli ve 10/2 sayılı İBK).
Ne var ki, elatmaya konu yerlerin değeri 25.000,00 TL gösterilmek suretiyle ve bu değer üzerinden harç ödenmek suretiyle davanın açıldığı, keşfen belirlenen değer yönünden eksik harç yatırılmadığı gibi, yargılama sırasında da bu yönden harç ikmali yapılmadığı anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere, 492 sayılı Harçlar Kanunu, harcın alınmasını veya tamamlanmasını tarafların isteklerine bırakmayıp, anılan hususun mahkemece kendiliğinden gözetileceğini düzenlemiş ve buyurucu nitelikteki 32. maddesinde yargı işlemlerinden alınacak harçlar ödenmedikçe müteakip işlemlerin yapılamayacağını öngörmüştür.
Hâl böyle olunca, öncelikle davada ileri sürülen el atmanın önlenmesi isteği ile ilgili olarak keşfen saptanan taşınmazların tamamının değeri üzerinden peşin harcın alınması, bu zorunluluk yerine getirildiği takdirde davaya devam edilmesi gerekirken, anılan husus gözardı edilerek işin esası bakımından hüküm kurulması doğru değildir.
Davalı vekilinin temyiz itirazı açıklanan nedenlerden ötürü yerindedir. Kabulü ile, hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"un 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, sair temyiz hususlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 14.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.