Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2009/7517 Esas 2010/3463 Karar Sayılı İlamı

Davacı,  davalı işveren nezdinde  06.12.2000-15.09.2005 tarihleri arası çalıştığının tespiti ile işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

Davacı,06.10.2000-15.09.2005 tarihleri arasında davalı Diyanet İşleri Bakanlığı"na bağlı Y. İl Müftülüğü G. Kuran Kursu’nda   usta öğretici sıfatıyla hizmet akdine dayalı olarak sürekli çalıştığının tesbiti ile işçilik alacaklarının davalı işverenden tahsilini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacı, 03.03.2000 tarih 23982 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğü giren Diyanet İşleri Başkanlığı Kur’an Kursları İli Öğrenci Yurt ve Pansiyon Yönetmeliğinin geçici 21. maddesi  gereği  Y. İl Müftülüğü G.Kuran Kursu nda   geçici öğretici sıfatıyla ek ders ücreti karşılığında ders vermek üzere 07.12.2000 tarihli  İl Müftülüğü teklifi, Valilik onayı ile  görevlendirilmiştir. Ek ders ücret onay çizelgesinde de 06.12.2000 tarihinden itibaren işe başladığı, haftalık okutulacak ders adı ve toplam 18 saat olacağı, 28.08.1984 gün ve 1984/8502 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı uyarınca 2001 yılı Mali Bütçe Kanunun ilgili maddelerine göre her yıl için belirlenen ders saat ücretinin de Valilikçe onaylarının yaptırıldığı bunlara uygun olarak hazırlanan ders programları, girdikleri dersler ,aldıkları ücretler kayıtlara dayalı olarak belirlendiği gelen kayıtlarda açıktır. Bu çalışmalarla ilgili davalı Kuruma hiç bildirim yapılmamıştır. Dinlenen tanıklarda sonuca ulaşmak için yeterli değildir.
Davacının çalışmalarının geçtiğini  ileri sürdüğü işyeri bir kamu kuruluşuna aittir. Kamu kuruluşlarında  çalışanların kayıtlara geçirilmesi ve ücret ödemelerinin belgelere dayandırılması asıldır. Aksi iddia varsa eş değer belgelerle ispatlanmalıdır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 63. maddesi ( 1475 sayılı Kanun"un 61. maddesi) gereğince 7,5 saatlik çalışma süreleri bir  gün kabul edilmektedir.Aynı Kanun’un 13.maddesinde ise kısmi süreli ve tam süreli iş sözleşmeleri ile ilgili düzenleme yer almaktadır.Somut olayda davacının davalı işyerinde hizmet akdine bağlı olarak çalıştığı konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır Uyuşmazlık davacının davalı işyerinde geçen çalışmalarının kısmi veya  tam süreli  olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.Hal böyle olunca davacının günlük mesaisinin tamamını bu işe ayırıp ayırmadığının ve aynı işyerinde  tam gün süreli çalışan emsal çalışanlarla aynı işi yapıp yapmadığının yada tam gün süreli çalışan emsal çalışanlara göre önemli ölçüde daha az çalışıp çalışmadığının belirlenmesi gerekir. Davalı işyerinden davacı adına düzenlenen, dosyada bulunan ders programları devam-devamsızlık ve puantaj kayıtları,  ücret  belgeleri ile eksik olanlar getirilip birlikte  değerlendirilmelidir. İmzalı ücret bordrolarının bulunduğu dönemlerde bordroda yazılı ders saati süresi davacı yönünden bağlayıcıdır.  Diğer yandan davacının normal ders saati dışında mesaisini özellikle öğleden sonraları mesaisini işyerinde geçirdiği diğer bir dosyada davacı olan tanık ile tüm dava konusu dönemde sürekli çalışan veya kurs gören kayıtlı olmayan tanık tarafından ileri sürülmüş ise de,  bu hususta dinlenen tanık ifadeleri yeterli ve inandırıcı değildir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nca verilen 17.09.2008 gün 2008/10-555 Esas 2008/530 sayılı kararda bu yöndedir. Davacının işyerine geliş ve ayrılış saatleri de göz önüne alınarak  davacının   günlük girilen ders saati itibariyle mesaisini tam gün olarak davalı işveren nezdinde geçirip geçirmediği, diğer bir anlatımla bir günlük çalışma mesaisinin tümünü davalı işyerine hasredip etmediği saptanmalı,  daha az saat derse girilen  günlerde tam gün mesaisinin davalı işveren nezdinde geçtiği kabul edilemeyeceğine göre    7,5 saatlik çalışmanın 1   gün kabul edilmek suretiyle hesap yapılması gerekirken mahkemece  ifadeleri yetersiz olan tanık beyanlarını esas alan bilirkişi raporuna göre  sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozmanın içeriğine göre diğer temyiz sebeplerinin  incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 29.03.2010  gününde oybirliğiyle karar verildi.