MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29/05/2014 tarih ve 2011/110-2014/85 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili firmanın 10.10.2008 tescil tarihli ... tescil numaralı 4, 6, 9, 11, 12, 21, 35, 37 ve 39. sınıflarda kayıtlı "a + şekil" markası ile 24.03.2003 tescil tarihli 2001 ... tescil numaralı 4, 12, 37. sınıflarda kayıtlı "aty a + şekil" markalarının sahibi olduğunu, davalıya ait markanın ise ... tescil numaralı ve 01.11.2009 tescil tarihli 7, 16, 25, 35, 38, 39, 41. sınıflarda kayıtlı "chery + şekil" markası olduğunu; davalıya ait anılan marka ile müvekkiline ait "a + şekil" markası açısından ortak sınıfların bulunması, "aty + şekil" markası bakımından ise her iki tarafında da otomotiv ile ilgili sektörde aynı ticari faaliyet konulan ile iştigal etmesinden dolayı sınıflar arasında bağlantı bulunması sonucunda karıştırılma ihtimalinin doğacağını, davalının müvekkili ile kendisinin distrübütörü olduğu firma arasında 2008 yılından beri süregelen ihtilafları bilmesine rağmen markasını 01.11.2009 tarihinde tescil ettirmekle kötü niyetli davrandığını ileri sürerek, davalı markasının hükümsüz kılınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, tarafların otomotiv sektöründe farklı, ancak birbirleri ile bağlantılı alanlarda faaliyet gösterdikleri, ayrıca otomotiv yedek parça ve aksesuar üretimleri alanında ortak faaliyet alanlarının bulunduğu, ancak taraflara ait markalarda yer alan "A + şekil" unsuru benzer ise de, davalı markasında yer alan esas unsurun "..." olması ve dava konusu markaların ortalama tüketicilerinin dikkatli kişilerden oluşmalarından dolayı markalar arasında iltibas tehlikesi bulunduğunun kabul edilemeyeceği, davalıya ait markanın hükümsüzlük şartlarının gerçekleşmediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.