MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Asliye Ticaret mahkemesi’nce verilen 23/05/2014 tarih ve 2013/180-2014/132 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin %95 oranında pay sahibi olduğu davalı şirketin yöneticiliğinin diğer ortak olan davalı ... tarafından yapıldığını, şirketin banka mevduatının ve daha önce yatırılmış teminatların davalı tarafından çekildiğinin anlaşıldığını, ancak bu paraların akibetinin bilinmediğini ileri sürerek şirket malvarlığı ve kazancının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı ..., davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, şirket malvarlığının tespit imkanının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı, davalı şirketin 01.03.2007 tarihinden dava tarihine kadar olan malvarlığı ile gelirinin hesaplanmasını ve tespitini istemiş olup mahkemece, davalının defterlerinin ve belgelerinin ibraz edilmediğinden şirket malvarlığının tespiti imkanı bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Oysa, bir tespit davasının kabule şayan olabilmesi için, bu davanın konusunu oluşturan hukuki ilişkinin var olup olmadığının mahkemece hemen tespit edilmesinde davacının menfaatinin (hukuki yararının) bulunması gerekir. Eda davası açma olanağı varken tespit davası açılmasında hukuki yarar bulunmamaktadır. Bu itibarla, davalı şirketin malvarlığı ve gelirinin tespiti isteminde hukuki yarar bulunmadığı kabul edilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle davanın reddi doğru değil ise de, sonucu itibariyle doğru olan kararın HUMK 438/7. maddesi gereğince açıklanan bu gerekçe ile onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile sonucu itibariyle doğru olan hükmün değişik gerekçe ile ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 23/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.