(5327 s. TCK m. 29, 35, 62, 81, 86/3-e)

1- Sanık Ertan hakkında mağdurlar Gökhan ve Mustafa’yı kasten yaralama suçlarından Asliye Ceza Mahkemesine dava açıldığı, mağdur Gökhan’ı yaralama suçundan eylemin öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturduğu gerekçesi ile görevsizlik kararı verildiği, görevsizlik kararında öldürmeye teşebbüs suçuna ilişkin sevk maddelerinin gösterildiği, mağdur Mustafa’yı kasten yaralama suçundan ise verilmiş tefrik kararı bulunmadığı anlaşıldığından, tebliğnamedeki ek görevsizlik kararı alınması yönündeki bozma öneren düşünce benimsenmemiştir.

2- Toplanan deliller karar yerinde incelenip, Sanık Ertan’ın mağdur Gökhan’a yönelik eylemi ile mağdur Mustafa’yı kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde mağdur Mustafa’yı kasten yaralama suçunun niteliği tayin, takdire ve tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafiinin sübuta, meşru savunmaya, tahrikin derecesine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,

A) Sanık Ertan hakkında mağdur Mustafa’yı kasten yaralama suçundan kurulan hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (ONANMASINA),

B) Sanık Ertan hakkında mağdur Gökhan’ı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan hüküm yönünden;

Oluşa ve dosya kapsamına göre; olay günü sinemadan çıkan sanığın, mağdurlar ile ters bakışma nedeniyle tartıştığı, tartışma sırasında sanığın, kavga ortamında rastgele savurduğu bıçakla mağdur Gökhan’ı biri toraksa nafiz olup, sağ meme başında, sol ön kolda, omuzda, sağ koltuk altında, sağ glutea bölgelerine toplam yedi kez vurarak pnömotoraksa ve yaşamsal tehlike geçirmesine sebebiyet verdiği, sanığın, eylemine devam etmeden olay yerinden kaçtığı olayda; sanığın engel hal bulunmaksızın eylemine kendiliğinden son vermesi, yaşamsal tehlikeye yol açan yaranın tek oluşu, diğer yaraların basit tıbbi müdahaleyle giderilebilir oluşu, sanık ve mağdur arasında öldürmeyi gerektirir bir husumetin bulunmaması, öldürme kastını gösterir her türlü kuşkudan uzak, kesin ve yeterli kanıt bulunmamış olması karşısında; sanığın yaralama kastı ile hareket ettiğinin kabulü ile TCK.nın 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin, öldürmeye teşebbüs suçundan hüküm kurulması,

Bozmayı gerektirmiş olup, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün değişik gerekçeyle tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak (BOZULMASINA), 26.11.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.