Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/12304 Esas 2022/676 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura düzenleme, tefecilik, 5464 sayılı Kanun'a aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

A) Sanık ... hakkında "2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 43. maddesi uyarınca tayin olunan 3 yıl 9 ay hapis cezasından aynı Kanun'un 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılması esnasında sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün yerine, 2 yıl 13 ay 15 gün olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden eleştiri dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA,
B) Sanık ... hakkında "2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığının 04.03.2013 tarihli ve 2013/543 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında "2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçundan kamu davası açılmış ise de; ... Rapor Değerlendirme Komisyonunun 20.09.2012 tarihli ve RDK-1/M-57 sayılı komisyon mütalaası ile yalnızca sanıklardan ... hakkında mütalaa verildiği, sanık ... hakkında verilmiş bir mütalaa bulunmadığı tespit edilmekle; sanık hakkında "2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçuna ilişkin olarak, 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği Vergi Denetim Kurulu Başkanlığı'ndan sorularak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, yargılamaya devamla sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmesi,
C) Sanıklar hakkında "Tefecilik" ve "5464 sayılı Kanun'a aykırılık" suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanıklar müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Sanıkların, POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla kullanmaktan ibaret eylemlerinin, hem TCK’nin 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunu hem de 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu anlaşılmakla, her iki suç için öngörülen cezaların suç tarihi itibarıyla aynı olması karşısında, 5237 sayılı TCK’nin 44. maddesi ve özel norm ilkesi önceliği gereğince sanıklar hakkında 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen zincirleme şekilde gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçundan hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,
Yasaya aykırı, sanıklar müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sahte fatura düzenleme suçu yönünden diğer yönleri incelenmeksizin hükümlerin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.