Suça sürüklenen çocuklar ... ile ... haklarında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yapılan yargılama sonucunda beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkûmiyetlerine dair kapatılan Üsküdar Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinden (İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi) verilen 21.02.2012 gün ve 2010/258 Esas, 2012/42 Karar sayılı hükümlerin suça sürüklenen çocuklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 16.09.2015 gün ve 2013/10068 Esas, 2015/8445 sayılı ilamı ile hükümlerin bozulması yönündeki kararı ile ilgili olarak ilk derece mahkemesince verilen 31.12.2015 gün ve 2015/458 Esas, 2015/535 sayılı direnme kararının suça sürüklenen çocuklar müdafilerince temyiz edilmesinin ardından Dairemizin 12.02.2019 gün ve 2016/4462 Esas, 2019/3120 Karar sayılı ilamı ile direnme sebepleri yerinde görülmediğinden reddiyle, anılan hususta hüküm kurulması için dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunca verilen 09.05.2019 gün ve 2019/14-143 Esas, 2019/401 sayılı kararla mahkemece verilen 31.12.2015 tarihli kararın 6284 sayılı Kanun uyarınca kamu davasına katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına tebliğ edilerek Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmemesi halinde Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi halinde ise bu konuda ek tebliğname düzenlettirilip katılma kararı verildikten sonra Dairece değerlendirme yapılması için mahkemesine gönderilen dosyada gerekçeli kararın tebliğ edildiği Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 24.09.2019 tarihli ek tebliğnameyle birlikte Dairemize tevdi edilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince Reddiyle, Dairemizin 12.02.2019 gün ve 2016/4462 Esas, 2019/3120 Karar sayılı ilamına istinaden direnme kararıyla ilgili gerekli değerlendirmenin yapılarak karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.