Davacılar 1-... 2-... 3-... 4-... 5-... 6-... 7-... 8-... 9-... 10-... 11-... ile davalı ... Konut Yapı Kooperatifi arasındaki davadan dolayı ... 8. Asliye Hukuk Hakimliğince verilen 06.10.2015 gün ve 2013/606-2015/266 sayılı hükmü bozan 23. Hukuk Dairesi"nin 22.11.2018 gün ve 2016/464-2018/5428 sayılı ilamı aleyhinde davacılar vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesi niteliğindeki kat karşılığı inşaat sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir.
Davacılar vekili dava dilekçesinde özetle; davalı kooperatif ile aralarında imzalanan 31.10.2007 tarihli Kat Karşılığı İnşaat Sözleşmesi gereğince edimin süresinde ifa edilmediğini belirterek edimin ifası, olmadığı takdirde 14 daire bedeli olan 70.000,00 TL ile sözleşmenin 7. maddesi gereğince kararlaştırılan 23.000,00 TL’nin yasal faizi ile ödenmesini talep etmiştir.
Davalı taraf ise; müvekkilinin ediminin ifası için çalıştığını, bu hususta tapuda, belediyede gerekli işlemleri yaptığını, ada bazında düşünülen proje için geciktirici şarta bağlı sözleşme yapıldığını, gecikmeye sebep olanın arsa sahipleri olduğunu, geciktirici şartın gerçekleşmediğini, bu durumda arsa sahiplerinin de kusurlarının bulunduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama neticesinde; taraflar arasında imzalanan sözleşme gereğince davalının belirli sürede edimini yerine getirmeyerek temerrüde düştüğünün kabulü ile tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş ve verilen karar davalı tarafça temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 23. Hukuk Dairesi’nin 22.11.2018 tarih ve 2016/464 Esas, 2018/5428 Karar sayılı ilamı ile taraflar arasındaki sözleşmenin taliki şarta bağlı bir sözleşme olduğu ve şartın gerçekleşmediği gerekçesi ile bozulması üzerine davacı tarafça karar düzeltme isteminde bulunulmuştur.
Taraflar arasında 31.10.2007 tarih ve 36587 yevmiye nolu Kat Karşılığı İnşaat Sözleşmesi düzenlenmiş olup, davacılar arsa sahipleri, davalı yüklenici konumundadır. Sözleşmenin 4. maddesinde işin süresi belirlenmiştir. Sözleşmenin 4. maddesine göre, sözleşme konusu inşaat projelerinin belediye tarafından onaylanması ve temel inşaat ruhsatının alınış tarihinden başlamak üzere 36 ay süre belirlenmiştir. Temel ruhsatının da en geç 2008 yılı içinde alınması kararlaştırılmıştır. 36 aylık süre, iş günü olarak belirlenmiştir.
Temel ruhsatının 2008 yılının son günü olan 31.12.2008 tarihinde alındığını kabul ettiğimizde ve 36 aylık iş günü olan 1080 günü ilave ettiğimizde dairelerin en geç 10.04.2013 tarihinde teslim edilmesi gerekmekte olup, bu tarihte teslim edilmemesi halinde yüklenicinin temerrüdü gerçekleşmiş olacaktır.
Dava 02.12.2013 tarihinde açılmış, davacılar tarafından 07.11.2013 tarihinde ise temerrüt ihtarnamesi gönderilmiştir. Dolayısıyla temerrüt gerçekleşmiş durumdadır.
TBK’nın 125/2 maddesi gereğince alacaklı, borcun ifasından ve gecikme tazminatı isteme hakkından vazgeçtiğini hemen bildirerek, borcun ifa edilmemesinden doğan zararın giderilmesini isteyebilir. Davacı taraf, bu yasal hakkını kullanarak ifadan vazgeçerek ifa yerine tazminat isteminde bulunmuştur. Her ne kadar dava dilekçesinin netice-i talep kısımında, edimin ifasına olmadığı takdirde tazminata hükmedilmesini talep etmiş ise de; 07.11.2013 tarihli ihtarnamede tazminat isteminde bulunmuş, dava dilekçesi içeriğinde ve sonraki beyanlarında da ifa yerine tazminat istemini tekrar etmiş olup, davacının isteminin TBK 125/2 (818 sayılı Yasa’nın 106/2) maddesi gereğince ifa yerine müspet zarar olduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece alınan bilirkişi raporuna göre, daire değerleri ve sözleşmenin 7. maddesine göre fazla m2"ye ilişkin tazminat miktarı belirlenmiş olup, verilen karar usul ve yasaya uygun olduğundan onanması gerekirken, bu husus sehven gözden kaçırılarak sözleşmenin konusunun belirlendiği 2. maddesi dikkate alınarak bozma kararı yapılması doğru olmamış, karar düzeltme istemi üzerine yapılan incelemede bu durum anlaşıldığından, davacı tarafından karar düzeltme isteminin kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin karar düzeltme taleplerinin kabulüyle; Yargıtay 23. Hukuk Dairesi"nin 22.11.2018 gün 2016/464 Esas, 2018/5428 Karar sayılı bozma ilamının kaldırılarak, yerel mahkeme hükmünün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4.691,10 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği karar düzeltme peşin harcının istek halinde karar düzeltme isteyen davacılara geri verilmesine, 19.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.