Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2993 Esas 2020/1606 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2993
Karar No: 2020/1606
Karar Tarihi: 20.02.2020

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/2993 Esas 2020/1606 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık sahte fatura kullanma suçundan mahkum edilmiştir. Rifat Vecihi Köksal hakkında açılan sahte fatura düzenleme suçundan verilen kesinleşmiş mahkumiyet kararı ve faturayı düzenleyen vergi mükellefleri hakkında açılan dava dosyaları delil olarak sunulmuş ancak sanık fatura bedellerinin ödendiğine dair herhangi bir belge sunmamıştır. Mahkeme, 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi uyarınca toplanan delilleri değerlendirerek sanığın suç kastı ile hareket ettiği yönünde vicdani kanıya ulaştığı için kendisinin mahkumiyetine karar vermiştir. Kararda 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uygulanırken Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kısaca, sanık sahte fatura kullanma suçundan mahkum olmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi: Hakim, delilleri serbestçe değerlendirir ve sanık hakkında vicdani kanaatine göre karar verir.
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi: Ceza yasasının uygulanmasında şahıs hakkındaki lehe hükümler, cürümün niteliği ve mahiyeti nazara alınarak tatbik olunur.

11. Ceza Dairesi 2019/2993 E. , 2020/1606 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın sahte fatura kullandığı iddiasıyla açılan davada, dosyada mevcut karşıt inceleme raporları ve faturaları düzenleyen vergi mükellefleri hakkında açılan dava dosyalarının içeriği, 27 adet sahte fatura düzenleyen Rifat Vecihi Köksal hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlemek suçundan verilen mahkumiyet kararının kesinleşmesi ve sanık tarafından fatura bedellerinin ödendiğine dair ticari teamüle uygun tevsik edici herhangi bir belgenin ibraz edilmemesi karşısında; 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip, sanığın suç kastı ile hareket ettiği yönünde vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller, gerekçeli kararda gösterilip, tartışılarak, yüklenen suçun sübutu kabul, kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı nedenlerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 20.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.