Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/50 Esas 2015/2691 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/50
Karar No: 2015/2691
Karar Tarihi: 27.02.2015

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/50 Esas 2015/2691 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, Almanya Eyalet Mahkemesi'nin verdiği bir kararın tanınması ve tenfizi için dava açmıştır. Mahkeme, tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle davayı kabul etmiştir. Davalı taraf temyize gitmiş ancak temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda MÖHUK'un 54. maddesi referans alınmıştır.
MÖHUK: Medeni Usul Hukuku Kanunu.
54. Madde: Tenfiz şartları. Bir mahkemenin yargılama konusu edilen kararının tenfizi, Türkiye'de yapılacaksa, aşağıdaki şartlara bağlıdır:
1. Kararda belirtilen yükümlülük, Türk kamu düzenine uygun olmalıdır.
2. Tarafların, yargılama sırasında veya kararı veren mahkemelere kendilerini savunmaları için tanınmış süreler içinde ve gereken şekilde davet edildiklerinin kanıtlanması şarttır.
3. Tenfiz talebi, Türk mahkemesinde, mahalli görevli asliye hukuk mahkemesince yapılmalıdır.
4. Karar, uluslararası bir sözleşmenin varlığı halinde, bu sözleşmeye uygun olmalıdır.

11. Hukuk Dairesi 2015/50 E. , 2015/2691 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06.11.2014 tarih ve 2014/1282 - 2014/1158 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Almanya .... Eyalet Mahkemesi tarafından verilen 24.02.2010 tarih ve 3 O 235/09 sayılı kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın tanıma ve tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, MÖHUK"un 54. maddesinde düzenlenen tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle, davanın kabulüne karar vermiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 27.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.