MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın, itiraz merciince incelenerek kesin olarak karara bağlandığının anlaşılması karşısında, sanık ... yönünden temyiz kapsamının hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I- Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararın temyizi mümkün olmadığından, CMK"nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, sanığın dilekçesinin itiraz niteliğinde olduğu kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline istem gibi İADESİNE,
II- Sanık ... hakkında kurulan hükümlere ilişkin sanık ve müdafiinin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanık müdafiinin 14/10/2015 tarihli dilekçesi ve sanığın 13/11/2015 tarihli dilekçesindeki anlatımlarından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduklarının anlaşılmasına, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 03/11/2015 tarihli, 2014/598 Esas, 2015/496 Karar sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Yoklukta verilip, 25/06/2015 tarihinde sanık ...’ın ikamet adresinde sanık ...’a bizzat usulüne uygun şekilde tebliğ edilen kararı 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 16/10/2015 ve 13/11/2015 tarihlerinde temyiz eden sanık müdafiinin ve sanığın temyiz istemlerinin ve yerinde görülmeyen eski hale getirme istemlerinin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
III- Sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanıkların temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
IV- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçu yönünden temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 07/12/2015 tarihli ve 2014/598 Esas, 2015/496 Karar sayılı ek kararında herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden, bu ek karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA,
V- Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan ve sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
İş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık ...’a verilen cezanın 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c. maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının hırsızlık suçundan tayin olunan hapis cezalarının infazı aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 04/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.