Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3 delaletiyle 179/2, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın sevk ve idaresindeki kamyoneti ile trafik kazasına karıştığı olayda; sanık hakkında 3.6 promil alkollü olduğundan bahisle mahkümiyet hükmü kurulmuş ise de; dosyada mevcut TKHK 25 Aralık Devlet Hastanesi’nin 31/08/2014 tarih ve 12133170 barkod numaralı laboratuar sonuç formunda “etanol 3,6 Mg/dl” olduğunun belirtildiği, (3,6 Mg/dl) değerindeki alkol miktarının promil cinsinden ifade edilmek istendiğinde 0.036 promil olarak değerlendirilmesi gerektiği anlaşılmakla, Adli Tıp Kurumu 5. İhtisas Kurulu raporlarında istikrarlı bir şekilde vurgulandığı üzere; alkollü bir şekilde trafikte seyreden bir sürücünün alkol konsantrasyonu hangi seviyede olursa olsun bireysel farklılıklar göstermekle birlikte trafik güvenliği açısından değişen derecelerde risk oluşturabileceği, 100 promilden yüksek olarak saptanan alkol düzeyinin güvenli sürüş yeteneğini kaybettireceğinin bilimsel olarak kabulü gerektiği, olay saati itibarıyla sanıkta tespit edilen alkol miktarının 100 promilden düşük olduğu, sanığın almış olduğu alkolün etkisiyle güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğine dair dosya kapsamında da bir delil bulunmadığı görülmekle, atılı suçtan sanığın beraatine karar verilmesi gerekirken, yasal ve yererli olmayan gerekçelerle sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması,
Kabule göre de;
2-Sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevirilmesi sırasında, uygulanan kanun maddesinin TCK"nın 50/4. maddesi olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.