Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2014/16520 Esas 2015/2665 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 25/03/2014 gün ve 2013/518-2014/226 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK"a eklenen Ek-madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, 2014 yılı için 1.890,00 TL"dir.
Somut olayda, davacı vekili, 1.000 TL maddi, 2.000 TL manevi tazminatın tahsilini talep etmiş, mahkemece manevi tazminat talebi reddedilerek 458,86 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiş olup, kabul edilen miktarın 25.03.2014 hüküm tarihi itibariyle yukarıda anılan Kanun hükmü uyarınca temyiz sınırının altında kaldığı anlaşıldığından temyizi kabil olmayıp, davalı vekillerinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK’nın 432/4"üncü maddesi hükmü uyarınca ayrı ayrı REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 26.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.