Esas No: 2021/33834
Karar No: 2022/711
Karar Tarihi: 19.01.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/33834 Esas 2022/711 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, bilişim sistemleri kullanarak dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından dolayı sanıkları mahkum etti. Hükümde, adli para cezasının belirlenmesinde temel gün hesabının yanı sıra haksız menfaat ve takdiri indirimlerin de dikkate alınması gerektiği vurgulandı. Ancak, temel cezanın eksik olarak belirlenmesi nedeniyle doğrudan haksız menfaatin iki katına çıkartılarak adli para cezasının tayin edilmesinin yanlış olduğu belirtildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından da benimsenen bu görüşe rağmen, adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan Kanun'un 106/3. maddesi ve 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliklerin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edildi. Tüm bu hususların göz önüne alınmasıyla, sanıkların temyiz itirazları reddedildi ve hükümler onandı. Kanun maddeleri olarak, TCK'nin 158. maddesi ve 5237 sayılı Kanun'un 52. ve 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddeleri verildi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Bilişim sistemleri banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin suça konu çekin verildiği tarih olan 22.02.2010 şeklinde mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
5237 sayılı TCK'nin 158. maddesinin 1. fıkrasının (e), (f), (j), (k) ve (l) bentlerinde sayılan hallerde adli para cezasının tayininde tespit olunacak temel gün, suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgari ve bu miktara yükseltilerek belirlenecek gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı Kanun'un 52. maddesi uyarınca, 20-100 TL arasında takdir olunacak miktarın çarpılması neticesinde sonuç adli para cezasının belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, temel cezanın eksik olarak belirlenmesinden sonra bu cezanın doğrudan haksız menfaat miktarının iki katına çıkartılması suretiyle adli para cezası tayin edilmiş ise de, sonuç ceza değişmediğinden ve Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden, bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmalarda ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiillerin sanıklar tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanıkların temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden eleştiri dışında usul ve kanuna uygun olan hükümlerin ONANMASINA, 19.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
