MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17/06/2014 tarih ve 2013/159-2014/140 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "..." ibareli tanınmış markalarını mesnet göstererek, davalı şirketin "....." ibareli marka başvurusuna itiraz ettiklerini, itirazları nihai olarak reddedilmiş ise de davalı markasının iltibasa neden olacağını, ayrıca müvekkili markasından haksız menfaat elde edeceğini ileri sürerek, ...."nın 2013-M-3200 sayılı kararının iptalini ve davalı markasının hükümsüzlüğünü ve sicilden terkinini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, kararın hukuka uygun olduğunu savunmuştur.
Davalı şirket vekili, markalar arasında benzerlik bulunmadığını, ayrıca müvekkili şirketin 20 yılı aşkın süredir dava konusu markayla faaliyet gösterdiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı markalarının asıl unsurunu oluşturan "...." ibaresinin "....." anlamına geldiği, davalı markasındaki "..." ibaresinin ilk bakışta görsel bir etki bıraktığı, "..." ibaresinin ise " ...." anlamlarını taşıdığı, başvurunun davacı markalarından anlam ve kavramsal açıdan farklı bulunduğu, markaların sescil olarak da benzer olmadıkları, taraf markalarının gerek logo gerekse tali unsurlar ile bütün olarak da yeterince farklılaştıkları, ortalama tüketiciler yönünden markalar arasında bağlantı kurulması dahil karıştırma ihtimalinden sözedilemeyeceği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 26/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.