MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30/01/2014 tarih ve 2012/116-2014/13 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin "..." ibaresinin marka olarak tescili için yaptığı başvuruya müvekkilinin "...." ibareli markasını mesnet gösterek yaptıkları itirazın nihai olarak reddedildiğini, "..." sloganının müvekkilinin tasarrufuyla yaratıldığını ve 1999 yılından beri müvekkili tarafından kullanıldığını, davalı şirketin dava önce " ..." ibareli marka başvurusu reddedilmiş iken kötüniyetli olarak davaya konu başvuruyu yaptığını, ibarenin tanımlayıcı olmayıp müvekkili markasının esas unsuru olduğunu, markaların ayırtedilemeyecek derecede benzer olduklarını ileri sürerek, .... ...."nın 2012-M-604 sayılı kararın iptalini ve tescil edilmesi halinde davalı markasının hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, kararın hukuka uygun olduğunu savunmuştur.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin marka başvurusu daha eski olup müvekkilinin ibareyi 1998 yılından bu yana kullandığını, öncelik hakkının müvekkiline ait olduğunu, markalar arasına benzerlik ve iltibas tehlikesinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, markalar arasında KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğu, markaların halk tarafından karıştırılması ihtimalinin yüksek olduğu, emtia listelerinin de benzediği gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalılar vekillerinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 26/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.