Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/39804 Esas 2022/794 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen hüküm 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesi uyarınca tebliğ edilmiş ise de, Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine esas olacak şekilde önceden yapılmış geçerli bir tebligat bulunmadığı gibi tebliğ işleminin yapıldığı 30.10.2009 tarihinde sanık Eskişehir H Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunduğundan söz konusu tebligatın geçersiz olduğu, öte yandan sanık tarafından Buca Kapalı Ceza İnfaz Kurumu vasıtasıyla gönderilen 22.07.2019 tarihli dilekçeyle Mahkemeye müracaat edilerek verilen ceza kararına karşı uzlaşma yasasından faydalanmak istediğini beyan ettiği, sanığın bu talebinden evvel Cumhuriyet Başsavcılığı infaz bürosunca 6763 sayılı Kanun uyarınca değerlendirme yapılması için Mahkemeye 02.12.2016 tarihinde bildirimde bulunulduğu ve Mahkemece 02.12.2016 tarihli ek karar ile uzlaştırma işlemleri yapılmak üzere infazın durdurulmasına, sonrasında ise uzlaştırma işleminin olumsuz sonuçlanması nedeniyle 26.01.2017 tarihli ek karar ile infazın devamına karar verildiği, sanığın bahsi geçen talebi de Mahkemece 23.07.2019 tarihli ek karar ile uzlaştırma prosedürü uygulandığından reddedilerek sanığa cezaevi idaresi vasıtasıyla ret kararının 30.07.2019 tarihinde tebliğinin yapıldığı sanığın bu ek karara 31.07.2019 tarihli dilekçeyle itiraz ettiği ve itiraz mercii olan Eskişehir 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.08.2019 tarih ve 2019/929 D.İş sayılı kararı ile itirazın reddine karar verildiği, anılan kararın sanığa 05.09.2019 tarihinde tebliğ edildiği, sonra sanık tarafından 15.11.2019 tarihli dilekçeyle tekrar uzlaştırma prosedürü uygulanmasının talep edildiği ve Mahkemece daha önceki ek kararlar ile uzlaştırma raporunun sanığa cezaevi idaresi vasıtasıyla tebliğinin sağlandığı, daha sonra sanık tarafından Afyonkarahisar 2 Nolu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu vasıtasıyla gönderilen 18.01.2021 tarihli dilekçeyle Mahkemeye müracaat edilerek kendisine usulüne uygun tebligat yapılmadığından hükmü temyiz ettiğini beyan ettiği incelenen dosya kapsamından anlaşılmakta olup, sanığın, hakkındaki mahkumiyet hükmünden en geç münhasıran uzlaştırma işlemleri yapılmasını talep ettiği 22.07.2019 tarihli dilekçeyle haberdar olduğunun ve temyiz isteminin de süresinden sonra yapıldığının anlaşılması karşısında, temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 19.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.