Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/11323 Esas 2018/1879 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11323
Karar No: 2018/1879
Karar Tarihi: 22.02.2018

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/11323 Esas 2018/1879 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Marka hakkına tecavüz suçundan verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığı için işin esasına geçilmiştir. Uzlaşma teklifi yapılmış ancak hukuken geçerli olmadığı anlaşılmıştır. Özel bir etkin pişmanlık hükmü olan suçlar için uzlaştırma kurumunun uygulanması zorunlu olmasına rağmen sanıklar hakkında bu hüküm uygulanmamıştır. Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanıklar hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmiş olsa da Anayasa Mahkemesi'nin ilgili madde hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerekmektedir. Karar bozulmuş ve dosya mahkemesine gönderilmiştir. Kararda referans verilen kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253 ve 254. maddeleri, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 ve 61/A maddeleri ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2016/11323 E. , 2018/1879 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Uzlaşma teklifinde bulunulduğu tarihte uzlaşma hükümlerinin uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde, 20.11.2013 tarihli celsede sanıklar uzlaşmayı kabul etmediklerini beyan etmişlerse de, bir hakkın doğmadan önce kullanılması söz konusu olamayacağından, uzlaşma teklifinin hukuken geçerli olmadığı anlaşılmakla, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanıklar hakkında 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanıkların, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 22.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.