Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/1394 Esas 2015/10848 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet


İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 07.11.2006 gün ve 2006/6-213 Esas, 2006/229 sayılı Kararında açıklandığı üzere 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddeleri gereğince hükümde ""Başvurulacak kanun yolu, süresi, sürenin hangi tarihte başlayacağı, mercii ve şeklinin"" açıkça gösterilmesi gerektiği, sanığın yokluğunda verilen 17.02.2011 günlü asıl kararda ise merciin gösterilmemesi nedeniyle, aynı Kanunun 40 ve devamı maddelerine göre temyiz süresinin geçirilmesinde sanığın kusurunun bulunmadığı ve eski hale getirme nedeninin oluştuğu, bu nedenle hükmün kesinleşmediği, 19.03.2012 tarihinde mahkemece verilen ek kararın temyiz talebinin kabulüne dair kısmının yok hükmünde bulunduğu anlaşılmakla sanık müdafiin 12.03.2012 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde yapılmış temyiz başvurusu olarak kabulü ile mahkemenin 19.03.2012 günlü Ek kararının belirtilen kısmının kaldırılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Mahkemece sanığın eylemini cebir, tehdit ve hile kullanmak suretiyle gerçekleştirdiği kabul edilmesine rağmen, önce 5237 sayılı TCK"nın 109/1 daha sonra 109/2. maddelerinin tatbiki suretiyle kademeli uygulama yapılması ceza miktarı itibariyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesine göre, 53/1-c madde ve bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğunun koşullu salıvermeye kadar uygulanacağı, alt soyu haricindekiler yönünden ise bu hak yoksunluğunun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkındaki hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, yerine “Sanığın 5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile haklarından koşullu salıverilme tarihine, 53/1. maddesinde yazılı diğer haklardan 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.