Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili uzun yıllar davalı işveren nezdinde çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız feshedildiğini ifade ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddedilmesi gerektiğini ileri sürmüştür.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin davalı tarafından haksız feshedildiği, diğer taleplerine ilişkin alacakları da olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Öncelikle işe iade davasında verilen karar nedeniyle 14.04.2004 tarihinde ortada bir fesih kalmamasına rağmen bu tarihin fesih tarihi olarak kabul edilerek davacının taleplerinin buna göre değerlendirilmesi hatalı ise de, davacı tarafından karar temyiz edilmemekle bu husus bozma sebebi yapılmamıştır.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının hizmet süresi taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı 06.09.1994-14.04.2004 tarihleri arasında çalıştığını iddia etmektedir. Mahkemece hizmet tespit davası da dikkate alınarak davacının iddia ettiği tarihlerde davalı nezdinde kesintisiz çalıştığı kabul edilmiştir. Ancak dosya kapsamında yer alan terhis belgesine göre davacının askerde olduğu dönemler dışlanmadan davacının kıdeminin belirlendiği görülmektedir. Mahkemece davacının askerde olduğu süre hizmet süresinden mahsup edilerek davacının taleplerinin hüküm altına alınması gerekirken bunun yapılmaması isabetsizdir.
3-Diğer taraftan davalı vekilince temyizde bir kısım ödeme belgeleri sunulmuştur. Ödeme belgeleri itiraz niteliğinde olduğundan yargılamanın her aşamasında dikkate alınmalıdır. Mahkemece bu belgeler incelenmeli ve sonucuna göre davacının talepleri değerlendirilmelidir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
4-Nihayet davacı mülga 1475 sayılı İş Kanunu ve 4857 sayılı İş Kanunu zamanlarında çalışmıştır. Davacının hak kazandığı yıllık izin süreleri belirlenirken 1475 sayılı Kanun yürürlükte iken bu Kanuna göre, 4857 sayılı Kanun yürürlüğe girdikten sonra ise bu Kanuna göre tespit yapılmalıdır. Davacının ücrete dönüşen yıllık izin süresinin tümüyle 4857 sayılı Kanun’un 53. maddesine göre belirlenmesi ve davacı lehine fazla yıllık izin ücretine hükmedilmesi yerinde değildir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.