Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/9394 Esas 2022/916 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca, sadece doğrudan hükmedilen 3.000.TL’ye kadar para cezalarının kesin nitelikte olması, hapisten çevrilen para cezasının ise temyizinin mümkün bulunması nedeniyle, temyiz isteminin reddine ilişkin yasaya aykırı olan 21.06.2016 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek; ayrıca 5271 sayılı CMK’nin 231/8-son cümlesi uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 11.06.2013 tarihinden, denetim süresi içinde ikinci suçun işlendiği 16.08.2014 tarihine kadar dava zamanaşımının durduğu gözetilerek yapılan incelemede;
1) Sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlediğinden bahisle ihbarda bulunulması üzerine, 5271 sayılı CMK'nin 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de; ihbara konu Bakırköy 53.Asliye Ceza Mahkemesinin 11.02.2015 tarihli, 2014/831 Esas ve 2015/92 Karar sayılı ilamının 6136 sayılı Kanun’un 13/4. maddesine aykırılık suçuna ilişkin olduğu; denetim süresi içerisinde işlendiği anlaşılan anılan suçun, 02.12.2016 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 12. maddesi ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 75. maddesi uyarınca ön ödeme kapsamına alındığı nazara alınarak, söz konusu ilama ilişkin ön ödeme prosedürünün gerçekleştirilip gerçekleştirilmediği mahkemesinden sorularak, olumlu sonuçlanmış olması halinde sanığın denetim süresi içinde işlediği başkaca kasıtlı suçlardan mahkum olup olmadığı tespit edilerek sonucuna göre hukuki durumunun tayin ve takdirinde zorunluluk bulunması,
2) Kabule göre de;
a) 5271 sayılı CMK'nın 231. maddesi gereğince, hakkında verilen hükmün açıklanması geri bırakılan sanığın, denetim süresi içerisinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle tekrar ele alınan dosyada, önceki hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken sanık hakkında adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi,
b) “Mühür bozma” suçunun düzenlendiği 5237 sayılı TCK'nın 203. maddesinde temel cezanın hapis veya adli para cezası şeklinde seçimlik olarak öngörülmesi ve aynı Kanun'un 50/2. maddesinde düzenlenen “hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezasına hükmedilmişse, bu ceza artık adli para cezasına çevrilmez” hükmü karşısında, tercih ve tayin olunan hürriyeti bağlayıcı cezanın sonradan paraya çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
c) Kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK'nin 50/1-a maddesinin gösterilmemesi suretiyle, CMK'nin 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanun'un 326/son maddesi gereğince aleyhe temyiz olmadığından sanığın kazanılmış haklarının saklı tutulmasına, 20.01.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.