MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 20/05/2014 tarih ve 2011/34-2014/178 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı tarafından imzalanan “Kredilendirme talimatı ve erken ödeme için genel garanti taahhütnamesi” uyarınca taşıt kredisi kullanarak davalıdan araç alan müşterilerin kredilerinin davalı şirkete aktarılacağını, bunun karşılığında davalının da müvekkil bankanın istediği teminatları sağlayıp araç üzerine rehin koyduracağı, ancak davalı tarafından müvekkil bankaya garanti edilen işlemlerin müvekkil banka aleyhine sonuç doğuracak şekilde yerine getirilmediği için zararının söz konusu olduğunu, taraflar arasında teamül haline gelen uygulama gereği davalının taleplerini fax yoluyla bildirdiğini ileri sürerek dava tarihi itibari ile ödenmesi gereken toplam 359.812,14 TL"nin davalıdan tazmin edilerek taraflarına ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkiline araç alımı için müracaat eden dava dışı 3. şahıs ...."nin davacı bankaya yönlendirilip kredi açıldığı, kredi miktarının havale edilmesi ile 22/04/2008 tarihinde araç satışının gerçekleştiğini, satış faturasının üzerine rehinlidir şerhi düşülerek üzerilerine düşen özeni gösterdiklerini, aracın tescilinde rehnin kayda geçmemesinden sorumlu olmayacaklarını, ayrıca davacı bankaya 17/04/2011tarihli kredilendirme talimatı ve erken ödeme için genel garanti taahhütnamesi verilmediğini, sunulan belgelerde imzaların müvekkil şirket yetkilisine ait olmadığını, imza incelemesi yapılması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; imzasına itiraz edilen davaya dayanak belgenin fax fotokopisi dışında asıllarının davacı tarafından dosyaya sunulamadığını, fotokopi belge üzerinden sağlıklı imza incelemelerinin yapılamayacağı, taraflar arasında fax ile talep ve işlem yapıldığının teamül haline geldiğinin ve taahhütnamenin varlığının ispatlanamadığı, davacı bankanın bir güven kuruluşu olması sebebiyle özen yükümünü çok daha ağırlaştırılmış bir şekilde yerine getirmesi gerekirken sıradan bir tacirden beklenen özeni dahi göstermediği gerekçesiyle ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, Genel Garanti Taahhütnamesi kapsamında verilen taahhütlerin yerine getirilmemiş olması nedeniyle doğan zararlarına karşılık tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, davacı banka vekili, uzun süreden beri ve müteaddit kereler yapılan kredi tahsisi ve araç satış işlemlerinde davalının taahütnameleri fax ile göndermesi üzerine araç kredisinin davalıya havale edildiğini, davalının da bunun karşılığında satışı yapılan araç ruhsatının üzerine banka lehine rehin şerhi düştüğünü, taraflar arasında bu uygulamanın yerleşik hale geldiğini iddia etmiş ve dosyaya çok sayıda belge sunmuş ise de alınan bilirkişi raporunda bu hususlar üzerinde bir değerlendirme yapılmamıştır. Bu durumda, ....."nin "söz konusu bankacılık uygulamalarının bankaların kendi takdirinde olduğu" yönündeki müzekkere cevabı ile davalının satışını yaptığı araç faturası üzerine "... Bankası .... Şubesi tarafından rehinlidir. Satılamaz." ibaresinin yazılmış olması da değerlendirilerek, taraflar arasında davacının iddia ettiği gibi yerleşik bir uygulamanın bulunup bulunmadığının araştırılması ve neticesine göre hüküm kurulması gerekirken, eksik inceleme ile yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 25/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.