Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9643 Esas 2022/952 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Sahte fatura kullanma, Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

A) 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura kullanma ile defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Aynı takvim yılı içinde birden fazla beyanname döneminde sahte fatura kullanma eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK'nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, gerekçeli karar başlığında “2010, 2011” şeklinde gösterilen suç tarihlerinin, suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle, Mahkemece “25.01.2011, 25.03.2011” olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiillerin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suçların vasıflarının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden eleştiri dışında usul ve kanuna uygun olan hükümlerin ONANMASINA,
B) 2007, 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Suça konu faturalar KDV indiriminde kullanıldığından, en aleyhe kabulle ve kullanılan son fatura tarihlerine göre suç tarihlerinin; 2007 yılı için "25.01.2008" ve 2008 yılı için "25.01.2009" ve 2009 yılı için "25.07.2009" olduğu belirlenerek yapılan incelemede:
Sanığa yüklenen “2007, 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarının Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davalarının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 20.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.