Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/4663 Esas 2017/10452 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/4, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki servis otobüsü ile geceleyin, yağışlı havada, şehir içinde, çift yönlü bölünmüş aydınlatmasız yolda seyri sırasında, seyrine göre solundan sağa doğru karşıya geçmeye çalışan üç mağdur çocuğa çarparak basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda, asli kusurlu kabul edilen edilen sanık hakkında kusur durumu ve kazanın meydana geliş şekli ve yaralıların sayısı gözönünde bulundurulup, alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, cezanın fazla olduğuna ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında hükmedilen 5 ay hapis cezası kısa süreli olmasına rağmen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında TCK"nın 50/4. maddesine işaret edilmesi,
2-Sanığa verilen taksitli adli para cezasının zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin ihtaratı yerine taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi halinde kalan kısmın tamamının tahsiline karar verilmesi ve ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin ihtar edilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 5 ile numaralandırılan fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 5 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 150 tam gün olarak belirlenmesine” ibaresinin eklenmesi ve hükmün 7 ile numaralandırılan fıkrasındaki cümle sonunda bulunan “tahsiline” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.