Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2009/4189 Esas 2010/2863 Karar Sayılı İlamı

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 2005 yılı Ağustos ve Kasım aylarında aylık 1.200 TL prime esas kazançla çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kısmen  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan Kurum vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.    
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillere hükmün dayandığı gerektirici  sebeplere göre davalının tüm, davacının  aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı davalıya ait işyerinde 2005 yılı Ağustos ve  Kasım aylarında aylık 1200,00 TL prime esas kazançla çalıştığının tesbitini talep etmiş, mahkemece hizmet süresi yönünden davanın kabulü ile asgari ücretle çalışıldığının tesbitine karar verilmiş ise de bu sonuç usul ve yasaya uygun bulunmamaktadır.
Bu tür hizmet tesbitine yönelik davalarda prime esas kazancın  tesbitinde  gerçek ücretin esas alınması koşuldur.Gerçek ücretin ise aylık ücreti gösteren para makbuzları, banka kayıtları, ticari defter kayıtları, ücret bordroları gibi belgelerle ispatı mümkündür. Gerçek ücretin belgelerle ispatlanması halinde ise varsayımsal şekilde belirlenemeyeceği tartışmasızdır. Bu belgelerin bulunmaması durumunda işçinin yaşı, mesleki kıdemi, eğitim ve mesleki durumu dikkate alınarak, emsal işi yapan işçilerin aldığı ücret gözönünde tutularak belirlenmesinin gerektiği, Dairemizin giderek Yargıtay"ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Somut olayda, davacı işçinin 15.05.2005 tarihinden itibaren çalışan müşteri temsilcisi olduğu, müşteri temsilcisinin de asgari ücretle çalışmasının hayatın  olağan akışına ve yaşam deneyimlerine uygun düşmeyeceği, ayrıca duruşmada yeminle dinlenen tanık beyanları ve dosya içinde işverenlikçe düzenlenmiş 08.12.2005 tarihli belge içeriğinden de davacının ücretinin asgari ücretin üzerinde olduğu anlaşılmaktadır. Dosya kapsamında davacının imzasını içeren ücret bordroları bulunmamaktadır. Ücrete ilişkin yazılı delil bulunmaması   durumunda ücret  her türlü delille ispatlanabilir.
Yapılacak iş, davacı işçinin eğitim durumu, yaşı, mesleki kıdemi, yabancı dil bilip bilmediği, yaptığı iş belirtilmek suretiyle emsal işçinin uyuşmazlık konusu dönemde alacabileceği ücret ilgili meslek odasından sorularak  bu özelliklere sahip müşteri temsilcisinin de  asgari ücretle çalışmayacağı gözetilerek tüm deliller bir arada değerlendirilmek suretiyle, gerçek ücretin belirlenmesinden ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,  16.03.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.