Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/5274 Esas 2016/1734 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti, satış primi, sigorta gelirleri komisyon alacağı ve ödenmeyen ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiş ayrıca açtığı karşı dava ile iş akdini haksız ve geçersiz nedenle fesheden davacıdan iş akdine dayalı cezai şart alacağının tahsilini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle hafta tatili, satış primi, sigorta gelirleri komisyon alacağı taleplerinin reddi ile asıl davanın kısmen kabulüne karşı davanın ise reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının iş sözleşmesini feshetmekte haklı olup olmadığı ve kıdem tazminatına hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Genel olarak iş sözleşmesini fesih hakkı, karşı tarafa yöneltilmesi gereken tek taraflı bir irade beyanı ile iş sözleşmesini derhal veya belirli bir sürenin geçmesiyle ortadan kaldırabilme yetkisi veren, bozucu yenilik doğuran bir haktır. İşçinin haklı nedenle iş sözleşmesini derhal feshi 4857 sayılı İş Kanununun 24"üncü maddesinde düzenlenmiştir.
Somut olayda, davacı 18.06.2010 tarihli ihtarnamesi ile fazla çalışma, hafta tatili ve yıllık izin ücretlerinin ödenmediği gibi yıllık izin ücret hakkının 25 iş gününden 15 iş gününe düşürüldüğünü iddia ederek iş akdini haklı nedenle feshettiğini bildirmiştir. Davalı iş veren ile davacının üyesi bulunduğu sendika arasında 30.12.2008 tarihli protokol ile Toplu İş Sözleşmesinin yıllık izni düzenleyen 40. maddesinde değişiklik yapılarak hizmet süresi bir yıldan beş yıla kadar olanlara verilecek yıllık izin süresinin 25 iş gününden 15 iş gününe indirilmiş olması ve kullanılmayan izin süresi fesihle alacağa dönüştüğünden ödenmeyen yıllık izin ücret alacağının bulunması davacıya haklı fesih imkanı tanımaz. Ayrıca davacının ödenmeyen ücret alacağı da bulunmamaktadır. İş akdinin davacı tarafından feshi haklı nedene dayanmadığından mahkemece kıdem tazminatı talebinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 28.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.