Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/17044 Esas 2019/7448 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında Marmaris 2. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 17/09/2015 tarih ve 2013/704-2015/207 sayılı hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
K A R A R
Davacı, davalı ile aralarındaki vekalet ilişkisine dayalı olarak takip edilen davalar nedeniyle ödenmeyen vekalet ücreti için davalı aleyhine Marmaris 2. İcra Müdürlüğü’nün 2013/3698 Esas sayılı dosyası ile icra takibi yapıldığını, davalının haksız ve dayanaksız itirazı nedeniyle takibin durduğunu belirterek, Marmaris 2. İcra Müdürlüğü’nün 2013/3698 Esas sayılı dosyasında borçlu tarafından yapılan itirazın iptali ile takibin devamına, asıl alacağa %20’den fazla olmak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabul, kısmen reddi ile davalının Marmaris 2. İcra Müdürlüğü’nün 2013/3698 Esas sayılı dosyasına vaki itirazının 1.750,00 TL asıl alacak üzerinden iptali ile davalı takipten önce temerrüde düşürülmediğinden asıl alacağa takip tarihi olan 30.10.2013 tarihinden itibaren değişen oranlarla yasal faizi uygulanmak sureti ile takibin devamına, fazlaya dair istemin reddine, asıl alacağın %20"si üzerinden hesaplanan 350,00 TL icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.07.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.02.2005 gün 2005/13-32 Esas,2005/85 Karar sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 19/06/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.