Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/2338 Esas 2020/4596 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2338
Karar No: 2020/4596
Karar Tarihi: 10.12.2020

Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/2338 Esas 2020/4596 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hükümlünün temyiz başvurusu için zorunlu atanan vekilin onayına ihtiyaç olduğunu belirtti. Ancak hükümlü ve vekilinden herhangi bir başvuru veya beyan gelmediği için hükümlü savunmanın temyize yetkili olmadığı sonucuna varıldı. Bu nedenle, vekilin temyiz istemi reddedildi. Kararda, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi yollaması yapıldı. 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, duruşmalardan uzak kalanların temsilcisinin temyizine izin verilmesine ilişkin kuralları düzenlerken; 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi ise temyiz başvurusunun şekil ve içeriğini belirtir.

6. Ceza Dairesi 2018/2338 E. , 2020/4596 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Hükümlü ..."a "Zorunlu olarak atanan vekilin temyizine onay verip vermediğini bildirmesi, kendisinin de temyiz talebinde bulunabileceği, kararı temyiz etmesi veya zorunlu vekilinin temyizine onay vermesi halinde temyiz davasının inceleneceği; temyiz etmemesi, onay vermemesi ya da hiçbir beyanda bulunmaması halinde zorunlu vekilin temyiz isteminin reddedileceği," hususuna ilişkin ihtaratın tebliğe çıkartılması ve vekilinin temyizine onay verdiği takdirde ya da kendisi sunarsa temyiz dilekçesi ile birlikte dosyanın incelenmek üzere gönderilmesi için yerine tevdi edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar verildiği; Mahkemece hükümlünün mernis adresine 03.04.2018 tarihinde ihtaratlı olarak tebliğ yapılmasına karşın, hükümlü ...’ın, kararı temyiz etmediği gibi, vekilinin temyizine onay verdiğine ilişkin bir başvuru ve beyanı bulunmadığı, bu haliyle hükümlü savunmanının temyize yetkisi olmadığının anlaşılması karşısında; hükümlü vekilinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE, 10.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.