MAHKEMESİ :Turgutlu Aile Mahkemesi
TARİHİ :21.12.2012
NUMARASI :Esas no:2012/58 Karar no:2012/382

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-davacı (kadın) tarafından; koca tarafından açılan boşanma davasının kabulü, birleşen tedbir nafakası davası, kusur belirlemesi, tazminatların ve yoksulluk nafakasının reddi ile tedbir nafakasının miktarı yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 14.01.2014 günü temyiz eden davalı-karşı davacı Ö.. T.. vekili Av.M.. E... ve karşı taraf davacı-karşı davalı H.. T.. vekili Av.N... Y.geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Yapılan soruşturma ve toplanan delillerle davacı-davalı koca tarafından dinletilen tanık beyanlarında geçen ve davalı-davacı kadına kusur olarak yüklenen hadiselerden sonra taraflar arasında ayrılık yaşanmadığı, evlilik birliğinin devam ettiği, bu olayların davacı-davalı koca tarafından affedildiği, en azından hoşgörü ile karşılandığı anlaşılmaktadır. Affedilen veya hoşgörü ile karşılanan davranışlar boşanma davalarında kusur olarak dikkate alınamaz. Taraflar arasında boşanmaya neden olan en son hadise; psikolojik rahatsızlığı olan davalı-davacı kadının tedavisi ile davacı-davalı kocanın ilgilenmemesi nedeniyle, tedavi ettirilmek üzere annesi tarafından ortak konuttan ayrılmasından sonra, davacı-davalı koca ve ailesi tarafından "kızınız akıl hastası, biz istemiyoruz" denilerek ortak konuta kabul edilmemesi ve ailesinin evliliğe müdahalesine kocanın sessiz kalmasından ibarettir. Gerçekleşen bu durum dikkate alındığında boşanmaya neden olan hadiselerde davacı-davalı koca tamamen kusurludur. Davalı-davacı kadının az da olsa kusurlu davranışlarının varlığının kanıtlanamaması karşısında davacı-davalı koca tarafından açılan boşanma davasının reddine karar verilmesi gerekirken kabulü bozmayı gerektirmiştir.
3-Davalı-davacı kadın tarafından, ayrıca harcı verilerek açılan ve birleştirilen tedbir nafakası (TMK.md.197) davası hakkında olumlu-olumsuz bir karar verilmemiş olması bozmayı gerektirmiştir.
4-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 TBK.md.50 ve 52 ) dikkate alınarak davalı-davacı kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
5-Türk Medeni Kanununun 174/2 maddesi, boşanmaya sebebiyet vermiş olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan tarafın, kusurlu olandan manevi tazminat isteyebileceğini öngörmüştür. Toplanan delillerden evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda tazminat isteyen davalı-davacı kadın ağır ya da eşit kusurlu olmadığı, bu olayların kişilik haklarına saldırı teşkil ettiği anlaşılmaktadır. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tazminata esas olan fiilin ağırlığı ile hakkaniyet kuralları (TMK. md.4 TBK. md. 50, 51, 52, 58) dikkate alınarak davalı-davacı kadın yararına uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
6-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK.md.186/1), geçimine (TMK.md.185/3), malların yönetimine (TMK.m.223,242,244,262,263,264,267,215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK.m.185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (resen) almak zorundadır (TMK.m.169). Bu yön nazara alınmadan 8.3.2011 tarihli ara kararı ile davalı-davacı kadın yararına hükmedilen 100 TL tedbir nafakasının nihai hükümle kaldırılmasına karar verilmesi doğru olmadığı gibi, tedbir nafakasının miktarıda düşük olup hükmün bu yönden de bozulması gerekir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2, 3, 4, 5 ve 6. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 1.100.00 TL. vekalet ücretinin Hakan"dan alınıp Özgül"e verilmesine, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.14.01.2014(Salı)