ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 29/05/2013 tarih ve 2012/79-2013/128 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalıdan ,aralarındaki ödünç sözleşmesi gereğince, 15.000 TL ödünç aldığını ve bu miktarın 36 ay vadede 714 TL taksitler halinde ödenmesinin kararlaştırıldığını , davacının tüm borcu ödenmesine rağmen davalının alacaklı olduğu iddiasıyla hakkında icra takibi başlattığını ileri sürerek borçlu olmadığının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, derdestlik itirazında bulunarak, davacının ödünç sözleşmesi gereğince ödemesi gereken taksitleri geçiktirdiği gibi bir kısmını da eksik ödediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki ödünç sözleşmesinin 2.maddesinde ödünç verilen 15.000,00 TL meblağın 36 aylık faiz oranının %71,36 olarak belirlendiği, sözleşmenin eki olan tediye planında gösterilen 714,00 TL"lik taksit tutarları içinde yer alan faiz tutarlarının, sözleşmeyle belirlenmiş olan faiz oranından daha yüksek bir orana tekabül ettiği bu nedenle sözleşmeye aykırılık teşkil ettiğinin anlaşıldığı, sözleşme hükümlerine göre uygulanması gereken faiz oranı üzerinden hesaplama yapıldığındaödünç alan davacının ödünç veren davalıya 289,84 TL borçlu olduğu ancak akdi ilişki sürecinde ödünç alanın bazı devrelerde alacaklı duruma girdiği, bir alacak faizi hesaplanması yapılması gerekeceği,bakiye borç miktarının çok fazla bir ekonomik değer ifade etmediği gerekçesiyle usul ekonomisi de gözetilerek davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Ancak, mahkemece davacının davalıya 289,94 TL borçlu olduğu kabul edilmesine rağmen, davacının talebi olmadığı halde, davacının bazı dönemlerde davalıdan alacaklı hale gelmesi nedeniyle alacak faizi hesaplaması gerekeceği ve davacının borçlu olduğu miktarın ekonomik değer ifade etmediği nazara alınarak yerinde olmayan yazılı gerekçelerle davanın tümden kabulüne karar verilmesi doğru olmamış kararın bu nedenle davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 25/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.