Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/62 Esas 2022/964 Karar Sayılı İlamı

Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 28.10.2021 tarih ve 2021/966 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 07.12.2021 tarih ve KYB-2021/133765 sayılı ihbarname ile;
Resmi belgede sahtecilik suçundan sanık ...'nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 204/1 ve 62/1. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.05.2018 tarihli ve 2016/313 esas, 2018/164 sayılı kararının "Aynı suçtan sanığın, 5237 sayılı Kanun'un 204/1. maddeleri gereğince 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Gaziosmanpaşa 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/04/2019 tarihli ve 2015/291 esas, 2019/139 sayılı kararının İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 18. Ceza Dairesinin 13.11.2020 tarihli ve 2020/5134 esas, 2020/4543 sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi suretiyle kesinleştiği, somut olayda aşağıda ayrıntıları ile belirtilen hukuka aykırılığın Bölge Adliye Mahkemesinin esastan ret kararına karşı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 308/A maddesi gereğince itiraz talebinde bulunularak meselenin çözülebileceği düşünülerek yapılan incelemede,
Sanığın mahkumiyetine konu İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.05.2018 tarihli kararı ile Gaziosmanpaşa 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 04.04.2019 tarihli kararları incelendiğinde, her iki dosya da sanık tarafından lehtarları farklı olan .... Türk Bankası'na ait 10.000,00 Türk lirası bedelli çek ile Garanti Bankası'na ait 5.000,00 Türk lirası bedelli çeklerin aralarında bulunan ticari ilişki nedeniyle sanık tarafından keşide edilerek müşteki ....'a verildiği anlaşıldığından, her iki dosyada mağdurun aynı kişi olduğu ve İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/313 esas sayılı dosyasındaki suç tarihinin 25.03.2011 iddianame düzenleme tarihinin ise 02.08.2016 olduğu, Gaziosmanpaşa 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/291 esas sayılı dosyasının suç tarihinin 15.08.2011, iddianame düzenleme tarihinin ise 25.11.2013 olduğu, her iki suçun da 25.11.2013 tarihli ilk iddianamenin düzenlenme tarihinden önce işlendiği ve hukuki kesinti olmadığı, anılan iki dosyada da sanığın üzerine atılı eylemlerin yukarıda anlatıldığı şekliyle benzer mahiyette olduğu ve suç tarihlerinin yakınlığı dikkate alındığında, söz konusu dosyalar birleştirilerek sanığın tek bir suç işleme kararı doğrultusunda hareket edip etmediğinin, dolayısıyla hakkında zincirleme suça ilişkin 5237 sayılı Kanun’un 43. maddesinin uygulanma kabiliyeti bulunup bulunmadığının tespit edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde ayrı ayrı mahkumiyet kararları verilmesinde isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosya içeriğine göre; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, sanığın “resmi belgede sahtecilik“ suçundan TCK‘nin 204/1, 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.05.2018 tarihli 2016/313 Esas ve 2018/164 Karar sayılı mahkûmiyet hükmünün CMK'nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, sanık hakkındaki infazın durdurulmasına, başka suçtan tutuklu ya da hükümlü değilse derhal TAHLİYESİNE, müteakip işlemlerin mahallinde takdir ve ifasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 24.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.