MAHKEMESİ : FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01/07/2014 tarih ve 2013/78-2014/119 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının “...” ibareli markaların sahibi olduğunu, markanın Türkiye ve dünya çapında tanınmış bir marka olduğunu, davalının ise “....” markasını, davacı markasının da tescilli bulunduğu, 25.sınıfta tescil ettirdiğini, davalının amacının davacıya ait markanın tanınmışlığından faydalanmak olduğunu, davalı marka tescilinin kötüniyetli olduğunu ileri sürerek davalı markasının hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraf markalarında sadece ... kelimesinin benzer olduğunu, bütün olarak değerlendirildiğinde tamamen farklı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacı "..." ibareli markalarının dünyaca tanınmış en önemli markalar arasında yer aldığı ve ilkinin 1997 tescil edilip, kapsamında 14, 18, 25, 35.sınıfların yer aldığı, davalının hükümsüzlüğü istenilen 25.sınıflar için tescilli "...." markasının ayırt edici unsurunun "...." ibaresi olduğu, davalı markasının ilk kelimesi ile davacının tanınmış markasının ilk kelimesinin ortak olduğu, her iki markanın ikinci kelimeleri farklı olsa da markalarda iltibas değerlendirmesinin farklılıklara göre değil benzerliklere göre yapılacağı, davacı markası ve davalı markası da iki kelimeden oluştuğu ve vurgulayıcı ilk kelimenin ortak olduğu, davalı markasıyla karşılaşan ortalama tüketici markayı davacının markasının yeni bir versiyonu veya serisi olarak algılayacağı gerekçesiyle davanın kabulü ile davalı markasının hükümüsüzlüğüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 25/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.