MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/02/2014 tarih ve 2013/78-2014/21 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 99/02941, 2000/00613, 2011/07649 sayılı ve "...", "...+...", "...+...." ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalının, bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki “....” ibaresini marka olarak tescil ettirmek üzere davalı ...’ne başvuruda bulunduğunu, 2013/31531 kod numarasını alan başvurunun, Resmi Marka Bülteni"nde ilanı üzerine müvekkili tarafından ...."na itirazda bulunulduğunu, ancak itiraz yerinde görülmeyerek reddedildiğini, bu kararın yeniden incelenmesi talebinin de nihai olarak ... tarafından reddedildiğini, oysa her iki marka arasında idari-ekonomik bağ olduğu zannı ile bu markanın davacı şirketin yeni bir markası olduğu sonucunun da çıkabileceğini, başvurusunun esaslı unsurunun "..." ibaresi olmasından ve "..." esas unsurlu bu markanın 43. sınıfta yer alan hizmetler üzerinde tescil edilmek istenmesinden kaynaklandığını, bu nedenle davaya konu kararın hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, 2013-M-404 sayılı ... kararının iptaline, tescili halinde davalı markasının hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine, davalının anılan başvuruyu kullanmasının men ve ref"ine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı .... vekili, davalı başvuru ile davacı markaları arasında işaretler yönünden benzerlik mevcut ise de kapsamlarındaki mal/hizmetler bakımından benzerlik bulunmadığını, karıştırılma ihtimalinden ve KHK"nın 8/4 hükmü uyurınca belirlenen tescil engellerinin mevcudiyetinden söz edilemeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı ... vekili, markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8. maddesini ihlal edecek hiçbir bağlantı, benzerlik unsurunun bulunmadığını, taraf sektörlerinin ayrı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davacıya ait markalar ile davalı başvurusu arasında iltibas tehlikesi doğuracak nitelikte işitsel, kavramsal ve görsel bir benzerlik ve genel izlenim itibariyle ortalama tüketiciler tarafından karıştırılmasına neden olacak bir benzerlik ve iltibas tehlikesi bulunmadığı, davalının salt çekişmeli başvuruda bulunması davacı markalarına bir tecavüz oluşturmayacağı gibi, başvuruya konu işaret kullanılmış olsa dahi benzerlik bulunmadığından markaya tecavüz ve haksız rekabet oluşturmayacağının anlaşıldığı, dava konusu ... kararında bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 25/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.