Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/27815 Esas 2021/240 Karar Sayılı İlamı

5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’na aykırılık eyleminden dolayı kabahatli Kilis Adli Yargı İlk Derece Adalet Komisyonu Başkanlığı hakkında aynı Kanun"un 102/1-i maddesi gereğince 888,00 Türk lirası idari para cezası uygulanmasına ilişkin Kilis Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğünün 02/02/2018 tarihli ve 2.230.158 sayılı idari yaptırım kararına karşı yapılan başvurunun kabulüne dair Kilis Sulh Ceza Hâkimliğinin 27/03/2018 tarihli ve 2018/670 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 20/03/2019 gün ve 1291 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/04/2019 gün ve KYB-2019-352667 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun 102/4. maddesinde yer alan, “İdarî para cezaları ilgiliye tebliğ ile tahakkuk eder. Tebliğ tarihinden itibaren onbeş gün içinde Kuruma ya da Kurumun ilgili hesaplarına yatırılır veya aynı süre içinde Kuruma itiraz edilebilir. İtiraz takibi durdurur. Kurumca itirazı reddedilenler, kararın kendilerine tebliğ tarihinden itibaren otuz gün içinde yetkili idare mahkemesine başvurabilirler. Bu süre içinde başvurunun yapılmamış olması halinde, idari para cezası kesinleşir” şeklindeki düzenleme gereğince, 5510 sayılı Kanun’a göre verilen idari para cezalarına itiraz merciinin idari yargı olması karşısında, başvurunun usulden reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Kilis Sulh Ceza Hâkimliğinin 27/03/2018 tarihli ve 2018/670 değişik iş sayılı kararının CMK"nin 309/4-c maddesi uyarınca aleyhe tesir etmemek ve yeniden yargılamayı gerektirmemek üzere kanun yararına BOZULMASINA, 20/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.