Tebliğname No : 4 - 2011/70904
MAHKEMESİ : Niğde 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/10/2010 (Asıl Karar), 09/11/2010 (Ek Karar)
NUMARASI : 2009/651 Esas, 2010/715 Karar
SUÇ : Görevi kötüye kullanma, 6762 sayılı Yasaya aykırılık

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanıklar hakkında 6762 sayılı Yasanın 67/3 ve TCK"nın 62/1. maddeleri ile verilen 25 gün hapis cezasından çevrili 500 TL adli para cezasına dair hükmün, karar tarihi itibarıyla herhangi bir yasal düzenleme bulunmaması nedeniyle kesin nitelikte olmayıp temyizinin mümkün bulunduğu, sanıkların asıl hükmü süresi içerisinde temyiz ettikleri nazara alındığında, hukuki değerden yoksun olan 09/11/2010 tarihli temyiz talebinin reddine dair Ek Kararlar kaldırılarak işin esasının incelenmesine, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 12/02/2008 gün ve 2007/9-230 Esas, 2008/23 sayılı Kararı ve hükmolunan ceza miktarı gereğince sanık Hüseyin"in duruşmalı inceleme isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
6762 sayılı yasaya aykırılık suçundan tüm sanıklar hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
Sanıkların suç teşkil eden eylemlerinin düzenlendiği 6762 sayılı Türk Ticaret Kanununun, hükümden sonra 01/07/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile ilga edilip, eylemin aynı Kanunun 562/1-c maddesine göre idari para cezasına dönüştürüldüğü, Kabahatler Kanununun 2. maddesi gereğince karşılığında idari yaptırım uygulanması öngörülen haksızlığın kabahat olduğu, sanıklar hakkında uygulanabilecek idari para cezasının miktarına göre de suç tarihi ile inceleme günü arasında 5326 sayılı Yasanın 20/2-c maddesinde öngörülen 3 yıllık zamanaşımı süresinin gerçekleştiği ve sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5326 sayılı Kanunun 20. maddesi gereğince sanıklar hakkında İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA,
Görevi kötüye kullanma suçundan sanıklar A.. G.., Mahmut ve H.. D.. haklarında kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelemesinde ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 19/12/2010 tarihinde yürürlüğe giren 6086 sayılı Kanunun 1. maddesi ile TCK"nın 257/1-2. madde-fıkralarında yer alan "kazanç" sözcüğünün "menfaat" olarak değiştirilmesi ve bu fıkralarda öngörülen cezaların alt ve üst sınırlarının da indirilmesi karşısında TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
5237 sayılı TCK"nın 53/1-d. maddesindeki yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işleyen sanıklar hakkında aynı Kanunun 53/5. madde ve fıkrası gereğince, cezanın infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezaların yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 18/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.