Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/28943 Esas 2016/2072 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil, hafta tatili ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, haklı bir sebep olmadan iş sözleşmesinin feshedildiğini beyan ederek davalıdan kıdem tazminatı ile bir takım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Davacı davalı işyerinde haftanın yedi gününde çalıştığını beyan etmiştir. Mahkemece karara esas alınan bilirkişi raporunda; tanık beyanları gözetilerek, tüm çalışması boyunca, davalı işyerinde haftanın yedi günü çalışıldığı dolayısıyla da, davacının hafta tatili alacağına hak kazandığı kabul edilmiştir.
Halbuki davacı tanığı ... davacıya, iki ayda bir gün izin kullandırıldığını ifade etmiştir. Bu beyan karşısında davacının iki ayda bir gün izin kullanmak suretiyle bir hafta tatilini kullandığı anlaşılmıştır. Bu durumda iki aylık periyotta yedi hafta tatilinde çalışıldığı, bir hafta tatilinde ise izin kullanıldığı kabulüne göre hesaplama yapılmalıdır.
3-Davacı işçinin fazla mesai ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda; davacının davalı işyerinde 01.10.2008-15.01.2012 tarihleri arasında davalı işyerinde bekçi olarak çalıştığı anlaşılmıştır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının, haftada yedi gün 16:00-08:00 arası çalıştığı, ancak günlük üç saatlik fazla çalışma yaptığı buna göre; haftalık yirmibir saat saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek faza mesai alacağı hesaplanmıştır. Ancak karar dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Dinlenen davacı tanığı ... davacının iki ayda bir gün izin kullandığını ifade ettiğinden davacının iki aylık periyotta yedi hafta boyunca her gün bir hafta ise altı gün çalıştığı kabulunü göre fazla mesai alacağının hesaplanması gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Gerek fazla mesai ve gerekse hafta tatili konusunda yukarıda belirtilen hususları değerlendirmek üzere bilirkişiden ek rapor alınmalı ve bu doğrultuda hüküm kurulmalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 26.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.