MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/02/2013 gün ve 2009/77-2013/102 sayılı kararı bozan Daire’nin 26/02/2014 gün ve 2013/10316-2014/3595 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı vekili, toptan meyve sebze ticareti yapan müvekkilinin 10 yıldır davalı banka ile çalıştığını, bankacılık işlemlerini ise yanında sigortalı olarak çalışan diğer davalı aracılığı ile takip ettiğini, müvekkilinin 2007 yılında kullanmış olduğu ticari kredinin teminatı olarak bir taşınmazında 120.000 TL bedelle davalı banka lehine ipotek tesis ettiğini, bu kredi borcunu ödediğini, 2009 yılında davalı bankadan aranılarak “kredi borcunu ödememesi halinde ipoteğin paraya çevrileceğinin” bildirilmesi üzerine banka kayıtlarında yapılan incelemede, davalı ...’ın müvekkilinin yazılı ve sözlü bir talimatı olmaksızın davalı bankadan kredi kullandığının tespit edildiğini, bankanın sorumluluğu kabul etmemesi üzerine müvekkilinin kredi borcunu kapatmak için ipotekli taşınmazını haricen satarak kredi borcunu ödemek zorunda kaldığını, davalı bankanın, müvekkiline ait hesaptan kredi çekerek müvekkilini borçlandıran davalı ...’tan işlemleri yaparken vekalet aramadığını, gerekli dikkat ve özeni göstermediğini, bu nedenle oluşan zarardan sorumlu olduğunu ileri sürerek, 100.000 TL’nin temerrüt faizi ile birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri ayrı ayrı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen karar taraf vekillerinin temyizi üzerine Dairemizce bozulmuştur.
Bu kez, davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 05,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 251,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 24/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.