MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 20/03/2014 tarih ve 2013/568-2014/209 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “....” ibareli çok sayıda tanınmış markasının bulunduğunu, davalının “...” ve “....” markalarını kendi adına tescil ettirdiğinin belirlendiğini, müvekkiline ait markalar ile davalı markalarının benzer olup karıştırılma ihtimalinin bulunduğunu, müvekkiline ait markaların tanınmış olması nedeniyle davalının farklı mal ve hizmet sınıflarında dahi marka tescili yaptırmasının mümkün olmadığını ileri sürerek, davalı adına tescilli markaların hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin inşaat sektöründe önemli bir geçmişe sahip olduğunu, müvekkili adına tescilli markaların davacıya ait markalarla ayrı mal ve hizmet sınıflarında tescilli olduğunu bildirerek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine dair verilen karar Dairemizin 12.06.2013 tarih, 2012/9906 E. 2013/12251 K. sayılı ilamı ile bozulmuş, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, hükümsüzlük davalarının markanın tescilinden itibaren 5 yıllık süre içerisinde açılabileceği, davalı adına tescilli .... ibareli marka ile bir kısım davacı markalarının 35.sınıf yönünden tescilli oldukları, aralarında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, ""...."" markası yönünden davanın reddine, davalı adına tescilli ""...."" markasının 35. sınıf yönünden hükümsüz kılınmasına, sicil kaydından terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 24/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.