Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9061 Esas 2019/917 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9061
Karar No: 2019/917
Karar Tarihi: 29.01.2019

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9061 Esas 2019/917 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, başka kişilerin kredi kartlarına pos cihazı aracılığıyla işlem yapıp gerçek olmayan alışveriş tutarlarından belirli bir komisyon kesintisi yaparak geriye kalan kısmı nakit olarak ödeme biçimindeki zincirleme tefecilik suçuyla suçlanmıştır. Mahkeme, sanığın suç tarihlerine göre pos cihazlarından yapılan alışverişler karşılığında bankaya komisyon ödediği ve ödemişse miktarının belirlenmesi, hesap dökümlerinde adı geçen kişilerin sanık ile aralarında gerçek bir alım-satım olup olmadığına dair tanık beyanlarının alınması, tefecilik faaliyeti yapılıp yapılmadığının kolluk marifetiyle araştırılması ve sanığın başka bir suçtan mahkumiyet hükmü alıp almadığının araştırılması gerektiği kanaatine varmıştır. Hüküm, sanık hakkında mahkumiyet hükmü olması nedeniyle maktu vekalet ücreti verilmesine gerek olmadığına ve Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle değerlendirme yapılması gerektiğine dair açıklamalarla bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- CMUK'un 321. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi.

5. Ceza Dairesi 2015/9061 E. , 2019/917 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Zincirleme tefecilik suçundan mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın, işyerinde herhangi bir alışveriş yapılmadığı halde, alışveriş yapılmış gibi kendisine para ihtiyacı nedeniyle başvuran şahısların hamili oldukları kredi kartı ile pos cihazı aracılığıyla işlem yapıp, gerçek olmayan bu alışveriş tutarlarından belli bir komisyon kesintisi yaparak geriye kalan kısmı nakit olarak ödeme biçimindeki eylemlerinin, bankaya komisyon ödememesi veya kredi kartı sahiplerinden aldığı komisyon miktarından az ödemesi halinde, kazanç elde etmek maksadıyla başkasına ödünç para verme niteliğinde olacağı gözetilerek, öncelikle adına olan pos cihazlarına ilişkin suç tarihlerini kapsayacak şekilde hesap dökümlerinin getirtilmesinden, suç tarihlerine göre pos cihazlarından yapılan alışverişler karşılığında bankaya komisyon ödeyip ödemediği, ödemiş ise miktarlarının belirlenmesinden, hesap dökümlerinde adı geçen kişilerin sanık ile aralarında gerçekten bir mal veya hizmet alım-satımı bulunup bulunmadığı hususunda tanık sıfatıyla beyanlarının alınmasından, tefecilik yapıp yapmadığına dair kolluk marifetiyle araştırma yaptırılmasından, ayrıca sanık hakkında UYAP kayıtlarında yapılan incelemede Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan Adana 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/915 Esas, 2014/961 Karar sayılı ilamı ile mahkumiyet hükmü kurulduğu anlaşılmakla, akıbetinin araştırılmasından ve anılan dosyanın onaylı örneğinin dosya arasına alınmasından sonra hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-Sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulmuş olması karşısında, kamu davasında kendisini vekille temsil ettiren katılan Hazine lehine hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince maktu vekalet ücretine hükmedilmemesi,
2-Anayasa Mahkemesinin TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 29/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.