MAHKEMESİ : İstanbul 46. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 21/11/2013
NUMARASI : 2013/43-2013/296

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Dava, genel nakdi ve gayri nakdi kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için girişilen icra takibine vaki itiraz üzerine açılan itirazın iptali ve icra inkar tazminatının tahsili istemine ilişkindir.
Davalılar vekili cevabında, müvekkilinin kredi sözleşmesi çerçevesinde kullanmış olduğu kredilere ilişkin herhangi bir borcu bulunmadığını, davacının kötüniyetli olduğunu savunarak davanın reddi ile lehlerine tazminata hükmolunmasını istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre takip tarihi itibariyle davacının 2.318.908,07 TL alacaklı olduğu, yargılama devam ederken 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 sayılı TBK"nun 88 ve 120. maddelerindeki faize ilişkin sınırlamaların kamu düzenine ilişkin olup, yürürlüğe girdiği tarihten itibaren derhal uygulanması gerektiği, TBK"nun genel kanun olması karşısında bu yasadaki faiz ve temerrüt faizi hakkındaki sınırlamaların tacirler hakkında da uygulanması gerektiği, alacağın likit bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık ticari nitelikteki banka genel kredi sözleşmesinden kaynaklanmaktadır. Anılan sözleşmenin 18. maddesinde akdi, 71. maddesinde ise temerrüt faizi düzenlenmiştir. Davacının temyizi somut olayda temerrüt faizine ilişkin 6098 Sayılı TBK"nun 120. maddesinin uygulanamayacağına ilişkindir.
6098 asyılı TBK"nun 120. maddesinde temerrüt faizi yönünden bir sınırlama getirilmiştir. 6101 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 7. maddesinde ise TBK"nun 120. madde hükmünün görülmekte olan davalarda uygulanacağı hükme bağlanmıştır. Bununla birlikte 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6102 sayılı TTK"nun 8/1. maddesinde, ticari işlerde faiz oranının serbestçe belirleneceği hükme bağlanmış, aynı maddenin 3. fıkrasında ise tüketicinin korunmasına ilişkin hükümler saklı tutulmuş, başkaca bir istisna getirilmemiştir. 6102 sayılı TTK"nun 9. maddesinde ticari işlerde; kanuni anapara ile temerrüt faizi hakkında ilgili mevzuat hükümlerinin uygulanacağı hükme bağlanmıştır. Anılan yasa hükmünde sözü edilen ilgili mevzuatın 3095 sayılı yasa hükümleri olduğunun ve 6102 sayılı TTK"nun 8. ve 9. maddelerinin ticari işler bakımından özel hüküm niteliğinde olduğundan ticari işlerde bu hükümlerin uygulanması gerektiğinin, başka bir anlatımla 6098 sayılı TBK"nun 88. ve 120. maddeleri hükümlerinin ticari işlerde uygulanmayacağının kabulü gerekir.
Mahkemece bu yönler ve taraflar arasındaki genel kredi sözleşmesinde karalaştırılan temerrüt faizi oranı gözetilmeden somut olaya uygun düşmeyen gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 05.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.