Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14407 Esas 2020/3968 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14407
Karar No: 2020/3968
Karar Tarihi: 26.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14407 Esas 2020/3968 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık tarafından eşini hem iterek yere düşürmesi hem de yüzüne tokat atarak kasten yaralaması sonucu verilen mahkumiyet kararın temyiz edildiğini belirtiyor. Kararda hukuka aykırı davranışlar ve eksiklikler tespit edilerek kararın bozulması gerektiği belirtiliyor.
İlk olarak, mağdurun sıfatının \"mağdur\" yerine \"müşteki\" olarak gösterilmesi, yani CMK'nin 232/2-b maddesine aykırı davranışın yapıldığı vurgulanıyor.
İkincisi, suçun işleniş biçimi, kastın yoğunluğu, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı göz önüne alınmadan, cezanın alt sınırdan uzaklaşılacağına dair ölçütler gözetilmeden verilen ceza belirlenmesi sebebiyle temel ceza belirlenirken TCK'nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK'nin 3. maddesindeki orantılılık ilkesi gözetilmediği vurgulanıyor.
Üçüncüsü, sanığın savunmasında haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğine dikkat çekiliyor.
Dördüncüsü, sanığın adli sicil kaydında bulunan mahkumiyetleri nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin 58/5. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın güncel adli sicil kaydında başkaca tekerrüre esas sabıkasının olmadığı gözetilmeksizin, sanık hakkında mükerrir kabul edilerek verilen hapis cezasının TCK'nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi sebebiyle kabul edilemezlik tespit ediliyor.
Son olarak, beşinci sebep olarak ise mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine de karar verilmesi gerekt

3. Ceza Dairesi 2019/14407 E. , 2020/3968 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Gerekçeli karar başlığında, ...’ın sıfatının “mağdur” yerine “müşteki” olarak gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 232/2-b maddesine aykırı davranılması,
2)Sanığın eşi olan mağduru hem merdivenden ittirerek yere düşürdüğü hem de yüzüne tokat atarak kasten yaraladığı olayda, temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, kastın yoğunluğu, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı nazara alınarak, 5237 sayılı TCK"nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK"nin 3. maddesindeki orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3)Sanığın aşamalarda alınan savunmasında, olay günü işten eve geldiğinde annesini ağlarken gördüğünü, annesine ne olduğunu sorduğunda gelininin dövdüğünü söylemesi üzerine eşine karşı yaralama eylemini gerçekleştirdiğini beyan etmesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesindeki haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
4)Sanığın adli sicil kaydında bulunan mahkumiyetlerinin çocukken işlediği suçlara ilişkin olması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 58/5. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın güncel adli sicil kaydında başkaca tekerrüre esas sabıkası da bulunmadığı gözetilmeksizin, mükerrir kabul edilerek sanık hakkında TCK"nin 58/3. maddesi gereğince TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilerek, verilen hapis cezasının TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Kabule göre de;
5)Tekerrür halinde hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi ile birlikte mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine de karar verilmesi gerekirken, mükerrir sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinine hükmolunmamak suretiyle 5237 sayılı TCK’nin 58/6-7. maddesine muhalefet edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.