MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 28/05/2014 tarih ve 2013/465-2014/175 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıdan 4.000.000,00 TL, 2.800.000,00 TL ve 5.100.00,00 TL bedelli krediler kullandığını, kullanılan kredilere ilişkin yasal hükümlere aykırı olarak BSMV tahsil edildiğini, davalının haksız zengileşmesine sebep olan 150.438,53 TL BSMV"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı tüzel kişiliğin tüketici olmadığını, kullanılan kredilerin tüketici kredisi değil sabit taksitli ticari kredi olduğunu ve krediler nedeniyle alınan verginin müvekkilinin uhdesinde kalmadığını müvekkilinin vergi sorumlusu sıfatıyla tahsil işlemi yaptığını ileri sürerek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının kullandığı krediler nedeniyle 150.438,53 TL BSMV ödediği, kredilerin niteliği itibariyle BSMV"den istisna ve muafiyetin söz konusu olmadığı, 17/04/2007 tarihli resmi gazetede yayınlanan 84 nolu gider vergisi genel tebliği gereğince bu verginin sorumlusunun krediyi kullanan gerçek veya tüzel kişi olduğu, davalı bankanın ise, bu verginin tahsil edilmesinden sorumlu olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve taraflar arasındaki sözleşmenin 10/7. maddesinin BSMV"den davacının sorumlu olduğu hükmünü içerdiği hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamasına ve ayrıca davacının cevaba cevap dilekçesinde sözleşme hükmünün genel işlem şartlarına aykırı olduğu iddiasının ise, sözleşme tarihinin 6098 sayılı TBK"nın yürürlük tarihinden önce olması nedeniyle, ilgili hükümlerinin somut olaya uygulanmasının mümkün bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 23.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.