Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7749 Esas 2017/10245 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununa aykırılık suçundan sanık ..."nın, anılan Kanunun 65/b, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 62. ve 52/2. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis ve 80 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Tavas Asliye Ceza Mahkemesinin 05/01/2017 tarihli ve 2015/309 Esas, 2017/1 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin Denizli 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 21/03/2017 tarihli ve 2017/276 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre; sanığın ... mevkiinde yer alan 1248 ve 1249 sayılı parsellerin maliki bulunduğu, her ne kadar bahse konu parseller 3. derece sit alanı olmasına rağmen sanığın anılan parseller üzerine çit çekerek ceviz ağacı diktiğinden bahisle mahkumiyetine karar verilmiş ise de, dosyada mevcut olan ve sanık tarafından sunulan anılan parsellere dair tapu senetlerinin incelenmesinde, taşınmazların üçüncü derece sit alanı olduğuna dair bir kaydın bulunmadığı, yine sanığın ilk aşamadan itibaren vermiş olduğu beyanlarının tamamında parsellerin sit alanında kaldığını bilmediğinden dolayı söz konusu işlemleri yaptığını, suç işleme kastının olmadığını belirttiği, anılan eylemler nedeniyle herhangi bir zararın da oluşmadığının tespit edildiği anlaşılmakla, sanığın beraatine karar verilmesi gerekirken, mahkumiyetine karar verilemeyeceği gözetilmeksizin, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığının 29/09/2017 gün ve 94660652-105-20-3746-2017-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03/10/2017 gün ve 2017/55419 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, İzmir II Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 01/11/1989 tarih ve 967 sayılı kararı ile tescil edilip, anılan Kurulun 24/01/2007 tarih ve 670 sayılı kararı ile sınırları yeniden belirlenen 3. derece arkeolojik sit alanında kalan 1248 ve 1249 nolu parsellerin çevresini çit ile çevirip, taşınmaza ceviz fidanları diktiğinin bilirkişi raporlarıyla sabit olduğu, dosya kapsamında mevcut tutanaklardan, suç tarihinden önce, anılan Kurul kararının ilgili Belediyece usulüne uygun vasıtalarla mahallinde ilan edildiğinin anlaşılması ve sanığın 12/02/2015 tarihinde kollukta verdiği ifadede, taşınmazları satın aldığında sit alanında kaldıklarını bildiğini beyan etmesi karşısında, unsurları oluşan atılı suçun işlendiği sabit kabul edilerek, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesinde isabetsizlik görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği açıklanan nedenlerle yerinde görülmediğinden, Denizli 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 21/03/2017 tarihli ve 2017/276 değişik iş sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 13/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.