Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17311 Esas 2020/1551 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/17311
Karar No: 2020/1551
Karar Tarihi: 19.02.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17311 Esas 2020/1551 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, resmi belgede sahtecilik suçuyla ilgili olarak verilen hükümleri değerlendirdi. Kararda, sahtecilik suçlarında aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının takdirinin mahkemeye ait olduğu belirtildi. Bu nedenle, suç tarihinde bulunması gereken mührün bulunup bulunmadığının tespiti için emanette kayıtlı plakanın getirtilip incelenmesi gerektiğine vurgu yapıldı. Ancak, bu gözlem sonucunda aldatma kabiliyetine haiz olup olmadığının tartışılması ve denetime olanak verecek şekilde dosya arasında bulundurulması gerektiği gözetilmeden eksik incelemeyle hüküm kurulduğu belirtildi.
Kararda ayrıca, suça konu olan plakanın delil olarak saklanması yerine müsaderesine karar verilmesinin yasaya aykırı olduğuna dikkat çekildi.
Son olarak, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi tarafından yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi.
Detaylı olarak belirtilen kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesi
- 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
- CMUK’nin 321. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2017/17311 E. , 2020/1551 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Belgelerde sahtecilik suçlarında aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının takdiri mahkemeye ait olduğu cihetle, plaka üzerinde suç tarihinde bulunması gereken mührün bulunup bulunmadığının tespiti için emanette kayıtlı plakanın getirtilip incelenmek suretiyle özelliklerinin duruşma tutanağına yazılması, bu gözlem sonucunda gerekçeli kararda aldatma kabiliyetine haiz olup olmadığının tartışılması ve denetime olanak verecek şekilde dosya arasında bulundurulması gerektiği gözetilmeden eksik incelemeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Adli emanette kayıtlı suça konu plakanın dosyada delil olarak saklanması yerine müsaderesine karar verilmesi, yasaya aykırı,
3-Kabule göre; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.02.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.