MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

Nitelikli yağma suçundan sanıklar ... ve ..."in ayrı ayrı TCK"nin 149/1-a-c-h, 53 ve 58. maddeleri uyarınca 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ilişkin İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesince verilen 19/10/2017 tarihli ve 2017/115- 253 sayılı hükmüne yönelik sanıklar müdafii tarafından istinaf başvurusu yapılması üzerine dosyayı inceleyen İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesince 31.01.2018 tarih ve 81-108 sayı ile esastan ret kararı verilmiş olup, bu hükmün de sanıklar ve sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 10.05.2018 tarih ve 1487-3581 sayı ile “Esastan ret” kararının Onanmasına karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 31/05/2018 tarih ve KD- 2018/16840 sayılı yazıları ile;
“Müştekinin olayın birkaç saat sonrasında Şehremini Polis Karakolu"nda saat 08.42"de verdiği ifadesinde, bayan şahsın yüzünde kask olduğu için yüzünü göremediğini, erkek şahsı ise bir anlık gördüğünden yüzünün şeklinin tam aklında olmadığını, bu nedenle failler hakkında teşhis işlemi yapamayacağını beyan ettiği ve bu beyanın bu şekilde zapta geçirildiği ancak 07.03.2017 tarihli fotoğraf teşhis tutanağında, sanıkların ikisini de teşhis ettiği, talimat yoluyla alınan kovuşturma beyanında da fotoğraf teşhisini teyit ettiği görülmekte ise de olayın hemen akabinde karakolda alınan beyanında sanıkların ikisinin de yüzünü görmediğini, teşhis işlemi yapamayacağını beyan etmesi ve sanıkların atılı suçlamayı kabul etmeyip sadece başka bir eylemi gerçekleştirdiklerini kabul etmeleri karşısında, sadece fotoğraf teşhisi sanıkların mahkûmiyeti için yeterli tek delil olarak kabul edilmemelidir. Bu sebeple, sanıklar ile müştekinin huzurda usulüne uygun canlı teşhisinin yaptırılması, sanıklara ait olay tarihi itibarıyla kullanımlarında bulunan telefonlar, GSM şirketleri ve zabıta marifetiyle belirlenip saat ve yer itibarıyla olay yeri civarında olup olmadıkları, müştekinin yağmalanan telefonunun imei numarasından ve HTS kaydından araştırılarak sanıklar veya irtibatı, akrabalığı bulunan kişiler tarafından olaydan sonra kullanılıp kullanılmadığı kesin olarak belirlendikten sonra kuşkuya yer vermeyecek kanıtların toplanmasıyla karar verilmesi yerine eksik soruşturma ile sadece fotoğraftan yapılan teşhis sonucunda mahkûmiyet kararı verilmesi usul ve yasaya aykırı olduğu" görüşüyle itiraz kanun yoluna başvurulmuştur.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı üzerine CMK"nin 308. maddesi uyarınca yapılan incelemede; Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 10.05.2018 tarih ve 1487-3581 sayılı ilamı usul ve Yasaya uygun bulunduğundan, 28/06/2018 tarih ve 2018/1937-4860 sayılı ilam ile yerinde görülmeyen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının reddine karar verildiği ve dosyanın Ceza Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmek üzere iadesine karar verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 04/06/2020 gün, 2018/6-371 Esas, 2020/263 Karar sayılı kararı ile Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 10.05.2018 tarih ve 1487-3581 sayılı sanıklar ... ve ... hakkında nitelikli yağma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne ilişkin onama kararının, "Yerel Mahkemece sanıkların mahkûmiyetlerine ilişkin verilen hükümlerin, sanıklar müdafisi ile birlikte her iki sanık tarafından da ayrı ayrı temyiz edilmesine rağmen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 08.03.2018 tarihli ve 16840 sayılı tebliğname ile sanık ...’ın temyiz talebi hakkında bir görüş bildirilmemiş olup Yargıtay Kanunu"nun 28 ve Yargıtay İç Yönetmeliği"nin 37. maddeleri uyarınca öncelikle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca sanık ... tarafından ileri sürülen ve diğer sanık ..."ı suçlayan temyiz nedenleri ile birlikte aynı müdafinin hukuki yardımından istifade eden sanıklar arasında menfaat çatışması ve buna bağlı olarak savunma zafiyeti oluşup oluşmadığı hususlarının değerlendirildiği bir ek tebliğnamenin düzenlenmesi gerektiği..." gerekçesi ile Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 10.05.2018 tarih ve 1487-3581 sayı Onama kararının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun söz konusu kaldırma kararı üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca, kararda belirtilen hususlardaki görüşünü içeren ek tebliğnamenin düzenlenerek gönderildiği anlaşılmakla;
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucu verilen 31/01/2018 gün ve 2018/81 Esas 2018/108 Karar sayılı "Esastan red" kararına karşı, sanıklar ... ve ... ile sanıklar savunmanının usulüne uygun olarak açılan temyiz davası üzerine, temyiz dilekçesinde hukuka aykırı olduğu ileri sürülen hususlar ile re’sen incelenmesi gereken konular CMK"nin 288 ve 289. maddeleri kapsamında incelenip görüşüldü;
Sanık ..."in 20/02/2018 dilekçesi kapsamında, sanıkların aralarında menfaat çatışması bulunduğunun anlaşılması karşısında; aralarında menfaat çatışması bulunan sanıkların kovuşturma evresinde aynı müdafii ile temsil ettirilmeleri suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu"nun 38. ve 5271 sayılı CMK"nin 152. maddelerine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... ile sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucu verilen 31/01/2018 gün ve 2018/81 Esas, 2018/108 Karar sayılı "İstinaf Başvurularının Esastan Reddi" hükmünün, 5271 sayılı CMK"nin 302/2. madde ve fıkrası uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 10.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.