Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 51, 51/3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin herhangi bir nedene dayanmayan sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Katılanın sevk ve idaresindeki araçla gündüzün şehirlerarası tek yönlü bölünmüş yolda seyri sırasında dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiğinde, seyrine göre kavşağa sağından tali yoldan girmek için yolun bir kısmını geçmiş ancak katılanın geçişi için bekleyen sanığa çarpmamak için fren yaparak direksiyonu sola doğru kırmasıyla, direksiyon hakimiyetini kaybederek orta refüjdeki elektrik direğine çarpması ve devrilmesi sonucu kendisinin hayati tehlike geçirecek ve eşi olan diğer katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasıyla neticelenen olayda, koşulları oluşmadığı halde sanığın atılı suçu bilinçli taksirle işlediğinden bahisle TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanarak sanık hakkında fazla ceza tayini ile uygulanacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, mesleği şoförlük olan ve başka bir geliri bulunmayan sanığın 1 yıl süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
2-Sanığın lehine olan tüm hükümlerin uygulanması talebine rağmen CMK"nın 230/1-d. maddesine aykırı olarak, TCK"nın 50. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.