Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/6489 Esas 2015/10499 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6489
Karar No: 2015/10499
Karar Tarihi: 11.11.2015

Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/6489 Esas 2015/10499 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık ırza geçme suçundan yargılanmıştır. İlk derece mahkemesinde sanığın suçu tamamlamadığına karar verilmiş, ancak bu karar, daha sonra yapılan temyiz sonucunda bozulmuştur. Daha sonraki duruşmada, sanığın eylemi 5237 sayılı Kanun'un 102/2 ve 35. maddeleri uyarınca değerlendirilerek cezası belirlenmesi gerektiği gözetilmemiş ve sadece 102/1. maddede yer alan hükümlere bakılarak karar verilmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı, kanuna aykırı olarak görülmüştür ve bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri şöyledir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 102/1. maddesi, 102/2. maddesi ve 35. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321 ve 326. maddeleri.

14. Ceza Dairesi 2015/6489 E. , 2015/10499 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 14 - 2013/301878
MAHKEMESİ : Ankara 8. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27.06.2013
NUMARASI : 2013/199 Esas, 2013/237 Karar
SUÇ : Irza geçme

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 07.03.2013 gün ve 2011/13243 Esas, 2013/2352 Karar sayılı ilamı ile “sanığın eyleminin ırza geçmeye eksik teşebbüs suçunu oluşturduğundan” bahisle bozma kararı verildiği ve mahkemece bozmaya uyulduğu halde, lehe kanun karşılaştırmasının, sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanunda karşılığı olan 102/2, 35. maddeleri uyarınca yapılması gerektiği gözetilmeden aynı Kanunun 102/1. maddesi ile karşılaştırma yapılarak yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 11.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.