Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/151 Esas 2022/1229 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tefecilik, tehdit, sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

1-Tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafisi ve katılan ... vekilinin temyizinin incelenmesinde;
6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında doğrudan hükmedilen 2500 TL adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olduğundan, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi göndermesiyle 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Tefecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafisi ve katılan ... vekilinin temyizinin incelenmesinde;
Hapis cezası yönünden temel ceza alt sınırdan belirlenmiş olsa da, suçun ekononmik bir suç olduğu gerekçesiyle adli para cezası yönünden alt sınırdan uzaklaşan ve CMK'nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendiren Mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisi ve katılan ... vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2-Sahte fatura düzenleme suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan kurum vekilinin temyizinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e maddesinde öngörülen olağan dava zamanaşımının, kesen son sebep olan sanığın sorgusunun yapıldığı 04/03/2013 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla katılan kurum vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağan dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 26.01.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.